Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Tom Waits - Little Drop Of Poison





Πρωτη εφημερία σήμερα. πλιιιιιιςςςςςςςςςςςς να μεν αρρωστήσει κανένας, να με γλιστρήσει κανένας τζε να μεν φάει κανένας τίποτε που να τον πειράξει!!!

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

It's all coming back to you


















Παρηγορήσου, ειναι τροχός και γυρίζει.
Να φοβάσαι, είναι τροχός και γυρίζει...

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

dedicated to the carers

Oxford Handbook of Clinical Medicine
Neurology section - Page 1

We dedicate this page to those carers who find themselves responsible for a friend or relative who has a chronic neurological illness,eg stroke Parkinson's disease, Alzheimer's disease or motor neurone disease. As a thought experiment,try spending a morning imagining that you are such a carer- eg trying to expunge the smell of soiled sheets from your clothes , while awaiting a visit from a neighbour, who said he would 'sit with him' so you can catch the bus into town and,like a guilty hedonist,play truant from your role as a nurse for a few sanity-giving hours of normal life. You wait.No one comes.You stop bothering about the smell of your clothes,and turn towards to your husband,about to say something,but when your eyes meets his,you realise he does not recognize you-and you keep your thoughts to yourself. Knuckles whiten as you grasp his collar to lift him forward on the commode,and you seem to hear a mocking voice over your shoulder saying:'...so I see we're getting angry with him today,are we?' The ceaseless round from mouth to anus,from bed to chair,from twilight to twilight,continues at infinitum.

Αυτα για τη ζωη που περνούν όσοι εχουν ενα πραγματικά δικό τους ανθρωπο σε μια προχωρημένης μορφής νευρολογική ασθένεια. Εχω δει πως είναι, εστω και απο απόσταση. Το πιο ακραίο ηταν η γυναίκα ενος εργάτη, που έμεινε σχεδόν φυτό μετά απο πτώση απο ύψος, 28 χρονών ανθρωπος. Μετανάστης, είχε ερθει μαζί με τη γυναίκα του για ενα καλύτερο μέλλον στην Ελλάδα,ετσι οπως γίνεται συνήθως. Μια ατυχη στιγμή του στοίχισε την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους του εγκεφάλου του,ετσι οπως το είδαμε στην αξονική τομογραφία. Χέρια διπλωμένα, πόδια τεντωμένα, βλέμμα ανέκφραστο,ενα αμυδρό χαμόγελο με σαλιαρίσματα, και η γυναίκα του, μη έχοντας και μη ξέροντας τι αλλο να κάνει, να κοιμάται μαζί του στο δωμάτιο του νοσοκομείου κοντά ένα χρόνο, να τον ταίζει και να τον κάνει μπάνιο με σφουγγάρι. Ξέροντας πως μάλλον δεν την αναγνωρίζει, ελπίζοντας πως την αναγνωρίζει, οταν το βλέμμα του καρφωνόταν πάνω της προτού κοιτάξει πέρα στο κενό.

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

update

Εκατσα να γραψω ενα email σε μια φιλη που με ερωτούσε πως περνω στην Ικαρια. Μετα που ενα σημείο που αρχισα να γράφω και εφκήκε σεντόνι,εσυνειδητοποίησα οτι επρεπε να απαντησω σε τουντην ερωτηση πολλές φορές γιατί εστείλαν μου κάμποσοι φίλοι και γνωστοι μηνυμα (κυρίως μέσω facebook) ρωτώντας ακριβώς αυτό. Οπότε απαντώ δαμέ, και εκείνοι που που διαβάζουν το μπλογκ, ας το θεωρήσουν προσωπική απάντηση (αν εχετε κάνει την αντίστοιχη ερώτηση) just for the record. i miss u all

(καταρχάς εξεκίνησα ρωτώντας τη φιλενάδα αν εν καλά και αν την παλεύκει. μετά εμπήκα στο θέμα)


Ασε ασε σήμερα η μέρα στο νοσοκομείο ήταν ένα δράμα, καταρχάς εγνωρίστηκα με τη συνταγογράφηση. oMG. ενεχω τιποτε αλλο να πω. Επέρασα τη μέρα σ'ενα δωματιούι 2x1 να γράφω φαρμακα σε βιβλιαρια ασφαλιστικών ταμείων. Σφραγίδες, αρι8μοί μητρώου, υπογραφές τζε πάλε που την αρχή. ΕΠΕΧΤΗΚΑ! το καλό εν οτι ετσι κάμνεις δημόσιες σχέσεις. Εγνώρισα και 2 κυπρέες μόνιμες κάτοικες Ικαρίας. Παντρεμένες και οι 2 με Ικαριώτες. Εδώσαν μου και οι 2 το τηλεφωνο τους να παω για καφε και νοσταλγικές συζητήσεις (φαντάζουμε). η μια εταξε μου να μου καμει και χαλούμια. ελπίζω να μεν εχασα την κολλούα μου. Αλλά εγυρισε μου αγρια γιατί ενόσω εγω εσυνταγογραφούσα σαν αργόσχολος δημόσιος υπάλληλος, στο τμήμα επειγόντων περιστατικών που είμαστε τοποθετημένοι και οι 3 οι καινουριοι, εγίνετουν της πουτάνας. Ηθελα πάρα πολλά να δω τα περιστατικά, τις προηγούμενες μέρες που εκάθουν στο ΤΕΠ εβαρούσαμεν μούγιες, μόνο κατι ορθοπεδικά περιστατικά εβλέπαμε. Μια μέρα που είπα και γω να πάω συνταγογράφηση επέρασεν ουλλη η παθολογία που τα επείγοντα. Νot fair!

Εχουμε και μια μικρή κόντρα με τη διοίκηση του νοσοκομείου... Βασικά οι νόμοι που ρυθμίζουν τη βασική λειτουργλια του ιδρύματος καταπατούνται συστηματικά και χωρίς αιδώ. Οι αγροτικοί γιατροί εκαταντήσαν να κρατούν μόνοι τους τα επείγοντα και τις κλινικες. ενω οι ειδικοί γιατροί (που υποτιθεται οτι μας εκπαιδευκουν αλλά αρχίδια μαλλουρετινα) καθουνται σπίτοι τους και πληρώνουνται κανονικά σαν να ηταν μέσα. Ερχονται μόνο αν το περιστατικό εν πραγματικά επείγον ή αμα τους παρακαλέσεις. Οποτε οι αγροτικοί τωρά εν σε πολλά επαναστατική φάση και γίνεται χαμός. Εχουμε και και κάτι ενστασεις με τις εφημερίες που ο νόμος ορίζει να πληρώνονται 7 το μήνα και το διοικητικό συμβουλιο θελει να καμνουμε παραπανω συν τις δευτερες εφημερίες που είσαι stand by για διακομιδή. Σορυ αλλα μουχτιν εν δουλεύκω. Ασε που οι διακομιδές στη Σαμο, συμφωνα με τους πιο παλιούς εν τρελλή ταλαιπωρία. Αν δεν εισαι τυχερος να πετύχεις το μεγάλο κιρυλέ καράβι που ομως ταξιδευκει μεταμεσονύχτιες ώρες, εννα πιάσεις ενα σαπιοκάραβο ειδικά ναυλωμένο χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό, εννα ξεράσεις τα αντερά σου αν δενεν λάδι η θάλασσα, εννα φτάσεις Σαμο πιο αρρωστος που τον ασθενη για τον οποίο θα εχεις το αγχος αμπα τζε μεινει σου στο δρόμο τζε παεις μέσα πριν καν ξεκινήσεις την ιατρική σου καριέρα, και θα ψαχνεις καράβι να φύεις τζε δε θα βρίσκεις. Ολα αυτα για το καταπληκτικό ποσό των 35 ευρω. Και γαμώ.

Παρόλα αυτά, ναι, η Ικαρία αρέσκει μου πολλά. Αν εξαιρέσεις τις πρώτες μέρες που επαθα το πρώτο πολιτισμικό σοκ με τα σουπερμαρκετ. Το περίπτερο της Μάρως εν πιο μεγάλο που το μεγαλύτερο σουπερμαρκετ του Αγιου Κηρυκου. Αφου εμπήκα την πρώτη μέρα σε ενα,και λαλώ που ηρτα εν τέλλια tiny, και μετά που είδα τα αλλα εφάνηκε μου τεράστιο το πρώτο που είδα. Τελοσπαντων, τελικά αμα ψαξεις βρίσκεις που ουλλα, κάτι στο ενα,κατι στο αλλο, συμπληρώνεις τις ελλείψεις.

Το τοπίο δε, εν το συζητώ. Μονο που πάω με τα πόδια δουλειά το πρωί και περνώ που το λιμάνι και βλέπω θάλασσα, φτιάχνει η διάθεση μου. Κανένα μεσημερι μετά τη δουλειά πάμε και για κολύμπι,το νερό εν κρυο αλλά ο καιρός εν ακόμα καλός. Μονο τη νυχτα θελεις ζακετα γιατί φυσά. Τα απογεύματα το λιμάνι εν υπέροχο, καθε απογευμα που κατεβαίνω για βόλτα, οσο κουρασμένη και να μαι που τη δουλεια ή που τουντες μαλακίες που γίνουνται με τη διοικηση, εν μπορώ να μεν επιβεβαιώσω οτι επήρα τη σωστή απόφαση που ήρτα.

Το μονο που ρε γαμωτο, για νησί, το φαι ενεν πολλά σπουδαίο. Ενεχει να φανταστείς ουτε μια ψαροταβερνα στον Αγιο. Στην αρχή ετρωαμε συνεχεια πιτσα, σαλατες γύρους και διαφορα άλλα οχι πολυ ευφάνταστα και υγιεινά. Η κουζινα εν περιλαμβάνει τιποτε το παραδοσιακό και πρωτότυπο. ΜΟνο που τα υλικά εν καλα γιατί εν ντοπιας παραγωγής, οπότε οτι τζε να φαεις εχει τη γευση του φυσικού προιοντος.

Καπου δαμε εκατάλαβα οτι εμακρυγορούσα λίο στο email και ειπα, επειδη εφκηκεν λιο η πίστη μου να το γράψω, να το δημοσιευσω δαμέ, και οποιος εχει απορίες να ανατρέξει. τΟ σπίτι μου εν μεγαλο και χωρεί επισκεπτες, οσοι πιστοι προσέλθετε για τζαμπέ διακοπές!

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010