Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

Αναμνήσεις 17 Νοεμβρη

Aμα ακούω Πολυτεχνείο 2 αναμνήσεις έρκουνται κατευθείαν στο νού μου.

Η πρώτη,ήμασταν γυμνάσιο και εκάμναμε γιορτή για το πολυτεχνείο. Ξέρετε τωρά πόσο επιβάλλεται στις σχολικές γιορτές να δραματοποιείς τα παντα.Είχαμε λοιπόν μια συμμαθήτρια που επήρεν το ρόλο της λίο πιο σοβαρά μάλλον απ'ότι επρεπε. Εθκιέβαζε τα ονόματα των ηρώων και δίπλα τες ηλικίες τους. Ελάλεν λοιπόν, π.χ. Γιώργος Γεωργίου ,δεκα-οκτώ χροΝΩΝ (ετόνιζε το ΝΩΝ σαν να και εξαρτάται η ζωή της αν θα το πει δυνατά) ετσι για να δώσει ενα περίτου τόνο δράματος. Μαρία Κυριάκου (πχ) δεκαοκτώ χρο-ΝΩΝ. και επήεννε και επήεννε τζε μεις πουκάτω φιρμένοι. Ενιξέρω γιατί,που ουλλες τες γιορτές εμεινε μου τούτο. Και λίο η κασέττα με το φοιτητή που φωνάζει, μάλλον γιατί ήταν πιο γνήσια που τα σκετσάκια που ασκούμασταν να παρουσιάσουμε.

Η δευτερη ανάμνηση εν που τα φοιτητικά μου χρόνια, οταν, οντας πορωμένη με τα πολιτικά,τες πορείες (εν εχανα πορεία για πορεία) και τες επετείους, επήα να διανυκτερεύσω την πρώτη νύχτα μέσα στο πολυτεχνείο, να κρεμάσουμε τα πανώ και τις αφίσες και να περιμένουμε τον κόσμο την επόμενη μέρα (τη ματαιότητα των πράξεων τουτων μόνο τωρά θωρώ καθαρά).

Παμε λοιπόν εξω που το πολυτεχνειο στες 2 τα ξημερώματα και περιμένουμε να ανοίξουν οι πύλες να μπουμε, οργανομένα πράματα, με τες αφίσες και τα πανώ στα χέρια και γυρώ γυρώ οι μαντράχαλοι μας με τα κοντάρια με τες κόκκινες σημαίες στα χέρια,για "περιφρούρηση". Χαμός. Εγω εν ειχα καταλάβει ακριβως τι εγίνετουν και γιατί τόσος πανικός,και ενημερώσαν με οτι επρεπε με το που πεσει το συνθημα να μπουμε οσο πιο γληορα γινεται να πιάμεν θέσεις,πριν τες πιαν αλλες αριστερές οργανώσεις και βαλουν τζινες πρώτα τες αφίσες τους.

Οσο πορωμένη τζε να μουν,τζινη την ωρα επαίχτηκα.Μα εν γιαυτό που γινεται τουτον ουλλο το παναυρι? Εν επρόλαβα να τελειώσω τη σκέψη μου και έππεσε το συνθημα. Ουλλοι μαζί, και γω παρασυρμένη σχεδόν που το πλήθος εμουντάραμε προς την είσοδο.Ταυτόχρονα με παιδιά που άλλες (συγκεκριμένα μια θυμούμαι) παράταξη. Σκουντιές,βρισιές, πανικός, σε κάποια φάση βλέπω μια κοπελλίτσα που την άλλη παράταξη να διπλώνεται που μια γερή αγκωνιά στο στομάχι και να πέφτει χαμέ. Εφρίκαρα λίο η αλήθκεια. Επιάσαν την και εφκάλαν την εξω. Εβάλαν αφίσες οπου εμπορούσαν,και μετά αρκέψαν και ετσακώνουνταν για όσο χώρο εμεινε ποιος εφτασεν τζαμέ πρώτος και ποιος πρεπει να βάλει και ποιος δικαιούτε παραπάνω χώρο και μαλακίες. Και μίσος και απέχθεια για την αλλη παράταξη και καυκάες και ιστορίες. Ούλλη η νύχτα επέρασε να προσέχουμε αμπα τζε φκει καμιά αφίσα.

2 αναμνήσεις λοιπον.Η μικρούλα που τραυλίζει προσπαθώντας να δώσει έμφαση στο λόγο της,και η φοιτήτρια που διπλώνεται. Τζε μετά έρκουνται οι υπόλοιπες κλισέ εικόνες.

Kαι εκείνοι που ήταν εκεί, που αντισταθήκαν πραγματικά στο φασισμό δεν διεκδικούν ούτε δόξα,ούτε δάφνες. Ενω οι επίδοξοι πολιτικοί της νέας γενιάς πάνε και κλείνονται συμβολικά στο πολυτεχνείο και θεωρούν οτι τους αξίζει βραβείο για την προσπάθεια.

7 σχόλια:

Unknown είπε...

Εγαμήσαν τζιαι το Πολυτεχνείο όπως εγαμήσαν τα πάντα σε τούντον τόπο. Σημασία έσιει τζείνο που νιώθεις εσύ. Ίσως τελικά το να πάεις να βάλεις ένα γαρύφαλλο (ούτε αφίσες, ούτε καταλήψεις, εκδηλώσεις, πορείες κλτ) ναν το πιο απλό τζιαι το πιο μεγάλο πράμα που μπόρεις να κάμεις.

Εγώ που το σχολείο θυμούμαι το "Ορέστη απ το Βόλο, Μαρία απ την Σπάρτη", το "Εδώ Πολυτεχνείο σκίζει η φωνή της μάνας τον αέρα", "Εδώ Πολυτεχνείο. Σας μιλά ο ελεύθερος ραδιοφωνικός σταθμός των αγωνιζόμενων φοιτητών μπλα μπλα μπλα", τζιαι φυσικά τζείνον που εσηκώνετουν η τρίχα κάντζελο "Αδέλφια μας στρατιώτες". Τελικά επρόσεχα στις γιορτές :)

evlampia είπε...

xaxaxa
egw pale mallon en eprosexa!! :P

Aceras Anthropophorum είπε...

"...εγαμήσαν τα πάντα σε τούντον τόπο. Σημασία έσιει τζείνο που νιώθεις εσύ"

ίντα οξύμορες τούτες οι φράσεις η μιά δίπλα στην άλλη!!

Unknown είπε...

Μήπως έχετε ένα τσιγάρο;
Τ΄ αφήσαμε εκεί τα τσιγάρα,
πολλά τσιγάρα,
κι ένα ταψί με κριθαράκι που μας έφερε η γριά.
Μήπως έχετε ένα ηρεμιστικό;
ή, καλύτερα ένα τσιγάρο.

anorthografos είπε...

ego epethimisa to tragoudi den ksexnw.
eksiasamen ta tzai touta. pou tzairos

Ανήρ Πάφιος είπε...

"Kαι εκείνοι που ήταν εκεί, που αντισταθήκαν πραγματικά στο φασισμό δεν διεκδικούν ούτε δόξα,ούτε δάφνες. "

Τουλάχιστον, όχι όλοι από αυτούς. Γιατί σε πολλά κινήματα τελικά οι "πρωτεργάτες" τελικά εξαργυρώνουν και με το παραπάνω την απλή συμμετοχή τους στα γεγονότα.

Αυτό όμως που περιέγραψες με τις παρατάξεις στην Ελλάδα είναι πραγματικά ίσως το χειρότερο πράγμα που άφησε η δικτατορία σε αυτή την χώρα... Οι φοιτητικές παρατάξεις.

Ανώνυμος είπε...

εμένα έμεινε μου τούντο ποιήμα που την 2α γυμνασίου
Μάτια κλειδωμένα, χέρια παγωμένα
κείτεται
-δεκοχτώ χρονώ ήτανε δεν ήτανε-
για να έχω εγώ πουλιά-φτερά στα χέρια μου,
και συ στο σπιτάκι σου,
μια γλάστρα με βασιλικό στο πεζουλάκι
και τα παιδιά μας ξένοιαστα να χτίζουνε το μέλλον.

Η μάνα του τον περιμένει και δεν έρχεται,
η άνοιξή του παίζει και δεν τηνε ξέρει πια.
Στις φλέβες του αίμα σταματημένο και πικρό,
γυαλί σπασμένο ο κόσμος, σωριασμένο πάνω του.
Για να έχω εγώ τον άσπρο μου ύπνο
και συ γαρύφαλλο στο στόμα σου,
για νά' χουν τα παιδιά μας το δικό τους ήλιο...

______________
Μακάρι ρε ευλαμπία μου να μεν ήταν αλήθκειες τζείνα που έγραφες αλλά άτε...σε ένα κόσμο που η μόνη μας έννοια εν το credit crunch τι θα κάμουμε.