Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Επιστροφή στη μαδερλαντ για τις γιορτές... 

Ως φοιτήτρια ήμουν απο αυτές που δεν εδιανοούνταν καν να περάσουν χριστούγεννα εκτός Κύπρου. Εντάξει εν με τιμά ιδιαιτερα το γεγονός, αλλά για ταξίδια εν ενδιαφέρουμουν ιδιαίτερα χειμωνιάτικα, ούλλοι οι φίλοι μου επηένναν Κύπρο και πλας, είχα μια πλειάδα φίλων και γνωστών που με επεριμέναν για να γεμίσουμε τες ώρες μας με καφέδες ποτά επιτραπέζια και χορό και πραγματικά επερνούσα φανταστικά κάθε φορά που επέστρεφα Κύπρο για τα χριστούγεννα. Θυμούμαι πόσο εκνευρίζουμουν που στα μέσα του Δεκεμβρη επρεπε να παρατήσω τη ζωή μου στην Αθήνα για να κατέβω Κύπρο ( έπρεπε, αλλα γιατί επρεπε ουτε ξερω) ακριβώς τότε που είχα αρχίσει να μπαίνω σε ενα ρυθμό με σχολές και μαλακίες, επαρατούσα λοιπόν τη ζωή στην Αθήνα και επήεννα Κύπρο, και ήταν ενα ατέλειωτο πάρτυ οι 15 μέρες που εδιαρκούσαν οι διακοπές, εσέρναμε τα κουφάρια μας που καφέ σε καφέ με προτίμηση το πάλαι ποτέ Καφέ σίτυ οπου εσαπίζαμε μέρες ολόκληρες,  επηενναμε μετά για ποτό, μετά για άλλο ποτό, μετά για χορό και πάει λέγοντας. Ήταν η εποχή που εμπαιννα και σε κλαμπς. Πάντα γυφτος βεβαια, αλλα οκ επήεννα. Ενέχει σημασία που τα έβρισκα τρισάθλια, εμπαινα μέσα εσκέφτουμουν τι μαλακίες κάμνω τζε οτι οκ εν η τελευταία φορά τζε μετά εχορέφκαμε ως το πρωί. Εξάλλου το αλκοολ ειναι μαγικό μετατρέπει οτι δε γουστάρεις σε κάτι υπέροχο. (ή εστω ανεκτό)

 Τελοσπάντων αρκετά για το χτες. Συνεχίζω να πηεννοέρκουμαι ανα οχι τοσο τακτά χρονικά διαστήματα Κυπρο. Εχω χάσει εντελώς την αισθηση του χρόνου. Επιστρέφω ας πούμε μετά που 8 μήνες απουσίας και νομίζω οτι η Κυπρος εν οπως την αφησα. Πραματα που εγίναν πριν 3 χρόνια εγω νομίζω οτι εγίναν πριν μήνες. Εν το μεταξύ ο ρυθμός αλλαγής εν ιλιγγιώδης. Τίποτε εννεν το ίδιο. Ειδικά αν συγκρίνω με πριν 11 χρόνια που την άφησα για πρώτη φορά για τα καλά. 
Εν τουτοις κάτι εν αλλάσσει τζε τούτο χαροποιεί με ιδιαιτέρως. Το τζεγγενιό του φοιτητή υπάρχει ακόμα στις ολιγοήμερες παραμονές μου. Εντάξει, προσαρμόζομαι συμφωνα με τις υποχρεώσεις της παρεας, καποιοι επαντρεφτήκαν, εκαμαν μωρά, εν εχουν πλεον την πολυτέλεια να ξενυχτούν ουτε την όρεξη ουτε τα λεφτά. Εν περιμένω οτι ερκουμαι για διακοπες κ εννα παρατήσουν τη ζωή τους για να μου καμουν παρέα. Κουτσα στραβά ομως βρισκω ακόμα καλους φιλους ετοιμους να μοιραστουν μια βραδιά σε ενα μπαράκι, ενα λαιβ ή ενα ταβερνάκι. Και νιωθω πολλα τυχερή για τούτο. Γιατι εν θελω κατι αλλο στη ζωη μου τουντη περιοδο. Φτανει μου μια βραδια με ενα ποτο (πλεον ενα λογω γαμημενης γαστρίτιδας που εν περνα) και 2 τσιγάρα, με καλη παρεα. Εν ειμαι ετοιμη να μεγαλώσω. Ηδη οπου συχνάζω ανεβάζω το μεσο ορο ηλικίας. Και στην Ελλαδα πολλες φορες αλλα στην Κυπρο ακόμα περισσότερο. Δυστυχως ουτε μιλφαρα μπορεις να με πεις, που θα ηταν οσο ναναι μια παρηγορια να εισαι γρια αλλα φακαμπλ.  :P  

Εξαιρετική παρηγοριά τα Live οπως το χτεσινό, είχα πολυ καιρό να περάσω τόσο καλά, οι beggar's blues diary τα σπανε.  Τα λεφτα που μου εφερε η θεια για τα χριστουγεννα επήαν σε σφηνακια. Οπως τον παλιο καλο καιρό...