Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Αντιο Μάκη...





Εζησα και τη μερα να ενημερωθώ που το facebook για το θανατο ενος αγαπητού συνάδελφου στα σταρμπακς... Εν περιεργο και σοκαριστικό να βλέπεις ξαφνικα τη φωτογραφια να συνοδευκεται που ενα 1981 -2013.

Ηταν ο μπασιστας του συγκροτηματος που ακουτε, που τοσες φορες ελαλούσα οτι θα παω να τους δω αλλά παντα κατι ετυχαινε τζε τωρά εν θέλω.
 Ο αριστερά οπως κοιτάζετε την οθονη, ωραίος τύπος τζε μελαγχολικός.  Θυμουμαι τον πως εμεταλλάσσετουν που χαρτ κορ μεταλλάς οταν επιανε δουλεια,  εβαλλεν την ποδιτσα του τα μαλλια κοτσιδα πισω γλυκος τζε εξυπηρετικος παντα με τους πελατες, εβοηθησε με πολλα στη δουλεια ηταν ηρεμος τζε υπομονετικος. Ενεν οτι λαλουμε παντα, ηταν καλος ο μακαριτης. Ηταν οντως. Μετα εχαθηκαμε, εμιλουσαμεν αραια και που, εννα θελα να τον ξαναδω να κοψουμε καμια κουβεντουα οπως εκαμναμε παλια οταν ειμασταν μαζι στη βαρδια....  πως περνουν τα χρονια...  
Cheers λοιπον στις καλες στιγμες που εζησαμε. Λλιες,εστω. Ας ειναι αυτες οτι πολυτιμο θα μεινει πισω μας...

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Palyrria - Ikariotikos live in Athens 2004

Επαθα μια μικρη υστερια με τουντο τραγουδι. Γενικα τωρα με την εισοδο του καλοκαιριου ακουω ικαριωτικο σε ολες τις βερσιόν (ακομα και του Παριου) και σκεφτομαι πως, αν δεν τα καταφερω τελικά να ξαναπαω το καλοκαιρι (μολις εγυρισα που 3ημερο-αλλα εν μετρα εν ηταν καλοκαιρι ηταν τελη απριλη)  εν οκ διοτι μεσα στην καλοκαιρινή κόλαση που είναι η Αθήνα εχει πολλές γωνιές που θυμίζουν ελληνικό νησί, και πολλες γωνιές που θυμίζουν Ικαρία . Οπως το χθεσινο φεστιβαλ legalize it, που με εκαμε να νιωσω παλε μικρούλα, αφου για κάποιο λογο τις περισσότερες φορές νιωθω γρια και ξενερωτη.

Παρέες  ολων των ηλικιών απλωμένες κατα μηκος  της παραλίας, με μπίρες στο χέρι, η μουσική υπέροχη, ωραία πρωτότυπα περιπτερα, μπαλόνια, ντονατς και γλυκά παντού, κοσμος χαλαρός, παιδιά, σκυλιά, μια υπεροχη μυρωδιά απ ακρη σ'ακρη, αστερακια στον ουρανό. Παράδεισος. Και χορός. Και κρασί. Και καλή παρέα. Και άμμος.

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

η εκπληκτικη εμπειρια μου απο την οφθαλμολογια

Ισως ακολουθησει μια σειρα απο ποστακια που θα αναφερεται στην περιπλανηση μου ως ειδικευομενη γενικη γιατρος στις διαφορες κλινικες του νοσοκομειου. Ως πρωτος σταθμος επελεγην η οφθαλμολογια. Δεν ηταν δικη μου ιδεα αλλα των συναδελφων που με προτρέπαν να αποφυγω παση θυσια την παθολογια ως πρωτη κλινικη και να ξεκινησω με "κατι χαλαρό" μεχρι να μαθω τα κατατοπια. Ηταν τοσο χαλαρό που ακόμα να μάθω τα κατατόπια. Αλλα ρε πουστη μου τι εντυπωσιακο πραμα να κοιταζεις που κοντα το ανθρωπινο ματι! Εκτος που τον εξωπραγματικο και ασυλληπτο (εγω τουλαχιστον εν μπορω να τον συλλαβω) τρόπο λειτουργίας του, ειναι και απεριγραπτης ομορφιας! Η ίριδα ειναι ενα πανέμορφο κατασκεύασμα μοναδικό που ανθρωπο σε ανθρωπο. αλλες φορές εντυπωσίαζε με το χρώμα, αλλες φορές οι γραμμές που εμοιάζαν με πολύχρωμες κλωστές μπερδεμένες μεταξύ τους, και όσο πιο μεγάλη η μεγέθυνση στο μικροσκόπιο τοσο ποιο πολλες λεπτομέρειες βλέπεις και μπορείς πραγματικά να κοιτάζεις με τις ώρες σαν να κοιτάζεις ενα πίνακα ζωγραφικής. Σε πολυ μεγαλη μεγεθυνση εμπόρεσα μια φορά να δω actually τη ροη του αίματος σε ενα αιμοφορο αγγείο. Η πιο αγαπημενη μου εικονα ομως ειναι η εικονα του βυθου του ματιου. Ο βυθος του ματιου ειναι αυτο που βλεπεις πισω απο την κορη πισω απο το φακο και πισω απο το υαλοειδες υγρο. (η ανατομια δεν ειναι τοσο ενδιαφερον, η εικονα ειναι) η κορη λοιπον ειναι ενα παραθυρο μεσα απο το οποιο βλεπεις τα αδυτα του οργανισμου. Βλεπεις τα αγγεία ακριβως οπως είναι, να ξεπηδουν απο την "κεφαλη" του οπτικου νευρου. Μπορεις, πραγματικα, να τα δεις,χωρις να μπεις μέσα, χωρις να ανοιξεις τιποτε, μονο με ισχυρο φακο και φως. Ενταξει, ποτε δεν είχα σκεφτεί καν το ενδεχομενο να γινω οφθαλμίατρος και ουτε τώρα το σκέφτομαι, αλλα τους ζηλευω γιαυτα που βλέπουν.