η εκπληκτικη εμπειρια μου απο την οφθαλμολογια

Ισως ακολουθησει μια σειρα απο ποστακια που θα αναφερεται στην περιπλανηση μου ως ειδικευομενη γενικη γιατρος στις διαφορες κλινικες του νοσοκομειου. Ως πρωτος σταθμος επελεγην η οφθαλμολογια. Δεν ηταν δικη μου ιδεα αλλα των συναδελφων που με προτρέπαν να αποφυγω παση θυσια την παθολογια ως πρωτη κλινικη και να ξεκινησω με "κατι χαλαρό" μεχρι να μαθω τα κατατοπια. Ηταν τοσο χαλαρό που ακόμα να μάθω τα κατατόπια. Αλλα ρε πουστη μου τι εντυπωσιακο πραμα να κοιταζεις που κοντα το ανθρωπινο ματι! Εκτος που τον εξωπραγματικο και ασυλληπτο (εγω τουλαχιστον εν μπορω να τον συλλαβω) τρόπο λειτουργίας του, ειναι και απεριγραπτης ομορφιας! Η ίριδα ειναι ενα πανέμορφο κατασκεύασμα μοναδικό που ανθρωπο σε ανθρωπο. αλλες φορές εντυπωσίαζε με το χρώμα, αλλες φορές οι γραμμές που εμοιάζαν με πολύχρωμες κλωστές μπερδεμένες μεταξύ τους, και όσο πιο μεγάλη η μεγέθυνση στο μικροσκόπιο τοσο ποιο πολλες λεπτομέρειες βλέπεις και μπορείς πραγματικά να κοιτάζεις με τις ώρες σαν να κοιτάζεις ενα πίνακα ζωγραφικής. Σε πολυ μεγαλη μεγεθυνση εμπόρεσα μια φορά να δω actually τη ροη του αίματος σε ενα αιμοφορο αγγείο. Η πιο αγαπημενη μου εικονα ομως ειναι η εικονα του βυθου του ματιου. Ο βυθος του ματιου ειναι αυτο που βλεπεις πισω απο την κορη πισω απο το φακο και πισω απο το υαλοειδες υγρο. (η ανατομια δεν ειναι τοσο ενδιαφερον, η εικονα ειναι) η κορη λοιπον ειναι ενα παραθυρο μεσα απο το οποιο βλεπεις τα αδυτα του οργανισμου. Βλεπεις τα αγγεία ακριβως οπως είναι, να ξεπηδουν απο την "κεφαλη" του οπτικου νευρου. Μπορεις, πραγματικα, να τα δεις,χωρις να μπεις μέσα, χωρις να ανοιξεις τιποτε, μονο με ισχυρο φακο και φως. Ενταξει, ποτε δεν είχα σκεφτεί καν το ενδεχομενο να γινω οφθαλμίατρος και ουτε τώρα το σκέφτομαι, αλλα τους ζηλευω γιαυτα που βλέπουν.