εσιει εργοδότη τζιαθρωπο?

Εν είμαι καλά κόρη μου. Ψυχολογικά είμαι χάλια, εχει 15 μέρες να τζιμι8ώ.Τι εγινε? Απολύσαν με. Αλλά εννεν τούτο που με επείραξε.Εν ο τρόπος που με απολύσαν. Δουλεύκω στο Ζορμπά 18 χρόνια. Ήμουν ο ενας που τους πρώτους 3 υπαλλήλους που μαζί εξεκινήσαμε την επιχείρηση. Τζε ερκουνται μετά που τόσα χρόνια που με ξέρουν να μου παίξουν ετσι παιχνίδι...
Να σου τα πω που την αρχή. Είχαν την απαίτηση που μας να υπογράψουμε ενα χαρτί που λαλεί οτι θα δουλεύκουμε 2 ώρες παραπανω την εβδομάδα με τα ίδια λεφτά. Για να μας εχουν να δουλευκουμε παραπάνω τζε να μεν τους πιάνει ο νόμος. Ειπαν μας οτι ετσι εν τα πράματα τζε αν δεν μας αρέσκει έσιει τζιαλλού δουλειές. Ο κόσμος εφοήθηκε τζε υπογράψαν ούλλοι. Μονο εγώ και καμια 30αριά άλλοι αρνηθήκαμεν να υπογράψουμε. Αρκέψαν να ψάχνουν αφορμές τζε σιγά σιγά εθκιώξαν μας ούλλους. Εμένα τι μου εκάμαν... εκαταλάβαινα το οτι εγυρεύκαν τρόπο να με ξεφορτωθούν. Μιαν ημέρα εμαλλώναν 2 γενέτζες δίπλα μου, εκάθετουν η μια που την μια πλευρά τζε η αλλη που την άλλη,τζε γω στη μέση. Στην πολλην την ώρα επόνησα τη κκελλέ μου να τες ακούω, εφώναξα τους να σταματήσουν τζε έδωσα της μιας ενα χτύπημα πας τον ώμο. Οι δυνατά, οσον τζε κούμπησα την. Ηβραν πάτημα που τζαμέ. Εβάλαν την να υπογράψει πως την έδερα, τζε ετάξαν της πως αμα το έκαμνε, θα εθκιώχναν την άλλη που εμαλλώναν, θα της εδιούσαν τζίνης τη δουλειά της απολυμένης και θα της εκάμναν τζε αυξηση. Η κοπέλα υπογραψε. Στο τέλος απολύσαν την,τζε εκρατήσαν την άλλη. Ετιμωρήσαν την γιατί το εχουμιστηκε στους αλλους. Εμένα είπαν μου να φύω που τη δουλειά, τζε εκβιάσαν με. Εν το χωρεί ο νους μου πως μου εκάμαν ετσι πράμα. Είπαν μου να υπογράψω οτι παραιτούμε με τη θέληση μου γιατί εννα με κατηγορήσουν οτι έδερα τη γεναίκα τζε να με παρουν δικαστήρια. Πάνω στα νεύρα μου υπόγραψα. Εφοήθηκα.Εκατάλαβα ιντα καθάρματα ενι. Είμαι 60 χρονών τζε ούτε ραπόρτο εν επιασα. Αλισβερίσια με την αστυνομία εν είχα ποττέ μου. Εχω το μετωπο μου καθαρό, εν θέλω τωρα να με κατηγορούν οτι δέρνω γενέτζες τζε να βουρώ στα δικαστήρια. Ιντα έθελα τζε υπόγραψα... τωρά εν δικαιούμαι τίποτε, τζε τζαμέ που είμαι αθώος παν να με φκάλουν φταίχτη, οι παλιάνθρωποι. Οταν επήα να τους δουλέψω ενεξέραν τι ήταν το γλύκισμα, εδούλεψα τους σαν τον σιύλο, εκλέψαν μου τες δόσεις μου, εμπήκαν στο αυτοκίνητο μου τζε επιάσαν τα χαρτιά μου με τες συνταγές. Εν εφυα τότε, γιατι νομίζεις οι αλλοι εν καλύττεροι? ουλλοι οι ίδιοι ενι...
Αν τους εχω αναγκη? Υπολόγιζα να δουλευκω ως τα 65 μου... Τωρά πάει η ασφάλεια, παν ούλλα... ποιος εννα με εργοδοτήσει σε τούντην ηλικία? ενεχω κουράγιο να κάμω δική μου δουλειά, τα σιέρκα μου εξεράναν, εν που 13 χρονών που δουλευκω...
Πεφτω την νύχτα τζ εν τζιμούμαι που το κάχρι μου, παραπάνω που ουλλα πειράζει με τουτη η σκευωρία που μου εκάμαν, εν μπορώ να μεν στεναχωρκούμαι, προσπαθώ να το ξεπεράσω αλλά σκέφτουμαι το συνέχεια, ενεχω όρεξη να φάω, επόνησα το στομάσιη μου, πάω τουαλέττα τζε φκάλλω γαίμα...

Proxima estacion - IKARIA

nikolas asimos- tha sou klepso to sakaki

mana mou eftixos pou iparxoun kai oi efimeries na ka8oume lio mesa kai na kamnw apoxi pou to alkool. lipon apofasisa to. no more exodoi. auti ti vdomada 8a katsw spiti, 8a araxw spiti, seismos na ginei den prokeite na vgw. oute thimoume pote itan i teleutea fora pou ekatsa mia nixta mesa plin ton efimeriwn pou ka8oume mesa sto nosokomeio. tora 8a mou peis, iparxei logos pou en ka8oume spiti. barkoume spiti. varkoume polla spiti. alla pale exw mia faousa vivlia pou 8elw na 8kebasw. kairos na valw mpros. tzinto "xriso skaraveo" exei panw pou ena mina pou ton 8kebazw, an einai dinaton, je na peis en kanena megalo vivlio...

8a katsw spiti loipon, 8a fkw me to laptop mou sto mpalkoni, 8a pinw gala me triantafillo anti gia mpires, kai 8a 8kebasw ta vivlia mou. elpizw mono na men mou steilei kanenas pareas minima na fkoume, giati pragmatika en nomizw na antista8w.

p.s ta traou8kia pou vallw en asxeta me to 8ema tis anartisis, tin proigoumeni vdomada ekollise mou o aggelakas, auti mallon 8a einai i evdomada tou asimou. tounto tragoudi 8imizei mou entona mia mitsikouroua fili mou, pou tora en sti 8essaloniki kai dia exetaseis gia tin kalon texnon. kali epitixia rokola mou.

Giannis Aggelakas - i agapi ormaei mprosta

εχει μέρες που σκέφτουμε πως πρεπει να φυλάξω κάτι που τζίνα που ζω και σκέφτουμαι στο blog μου (γιατί το συνηθισμένο ημερολόγιο που εγράφαμε στην εφηβεία μας είναι πλεον τρε μπαναλ, ενω το διαδικτυακό εν τρεντυ). Κινδυνεύει τουτος ο (σχεδον) χρόνος που επέρασα στην Κυπρο να πνιεί στην λήθη και την ασημαντότητα αν παραμείνει μόνο μέσα στες προφορικές αναμνήσεις μου, αφενός επειδή είμαι καλή υποψήφια για μελλοντικό alzheimer, και αφετέρου επειδή γενικά εν θυμούμαι ούτε τι έφαα εχτες.

Κοντέφκει ακόμα ένα τέλος εποχής. Ο απολογισμός του χρόνου πρέπει να γίνει κάποια στιγμή στο μελλον,με μοναδικό σκοπό να βοηθήσει στην λήψη αποφάσεων για τη συνέχεια. Παλε εννα χάσω τους φίλους μου... παλε εννα ξεκινήσω που την αρχή κάτι καινούριο,επίσης μικρης διάρκειας. Ξέρω οτι ο,τι και να γίνει εννα προσαρμοστώ, και τούντη φορά αναμένω με ανυπομονησία και περιέργεια την εξέλιξη, αλλά οσο ναναι, εχει κάποια πρόσωπα και πράγματα που εννα μου λείψουν πολλά.

Τζινο που ελπίζω οτι εν θα ξεχάσω που τουντο χρόνο εν οι αμέτρητες νύχτες που επεράσαμε καθισμένοι στο κατώφλι του stranger than paradise kαπνίζοντας το ενα τσιγάρο μετά το άλλο, συζητώντας με φίλους,γνωστους και μερικές φορές αγνώστους, κόφκοντας κινηση και μερικές φορές (υπο την επίδραση του αλκοολ) χορεύοντας. Σήμερα αλλάζει επίσημα η ιδιοκτησία του μαγαζιου. ελπιζω να μεν αλλάξει το στυλ του.

Το καλοκαίρι στην Κυπρο εν οπως θα επερίμενε κανείς οτι θα ηταν. Ευτυχώς οι τόσο πυρά, τες νυχτες το αερουι εν ευχάριστα παγωμένο ακόμα, η Λευκωσία εγέμωσε κόσμο, η Φανερωμένη εν κάθε νύχτα πίττα, στα καλά καθουμενα με δυσκολία βρίσκεις να κάτσεις ακόμα και ώρες μη-αιχμής.Εντουτοις οι φίλοι εχουν αρχίσει ήδη να εγκαταλείπουν το νησί,νιωθω να υπάρχει μια υποβόσκουσα μελαγχολία. Εννα είμαι πίσω οταν γυρίσουν? Τι εννα κάμω τελικά με τη ζωή μου? Για ποσον ακόμα εννα φκαίνω και να πίνω και να καπνίζω και να γυρίζω στα ίδια μέρη, και κάθε μέρα να πιεννω σπίτι με το ίδιο αίσθημα δυσπνοιας, με ενα κόμπο στο λαιμό, να ππεφτω για υπνο οπως το γάρο και το πρωι μετά που τρία ξυπνητηρια που μπορει και να μεν τα ακούσω καν, να σηκώνομαι και να πιέννω δουλειά οπως το ζομπι, περιμένοντας να περάσει η ώρα για φύω. Και ποιος εννα αντικαταστησει τζίνους που φεφκουν...