γιατι πρεπει παντα να μπαίνει τιτλος δηλαδη

Ετσι μέρα πριν 3 χρόνια επιασα το πτυχίο μου. 5 αυγούστου το 2008. Ηταν μια υπέροχη χρονιά παρόλο το θκέβασμα, και ενας υπέροχος Αύγουστος σε μια φανταστική ονειρεμένη μαγική πόλη. 3 χρόνια μετά, η επαγγελματική μου αποκατάσταση εν ακόμα στον αέρα, η περιπλάνηση οι απλά ενετέλειωσε, εν αρχισε καν καλά-καλά.
Εν μπορώ να αποφασίσω ακόμα τα επόμενα βήματα μου. Με βαριά καρδιά αρχίζω να συνειδητοποιώ οτι πλησιάζει ο καιρός να παρω καινούριες αποφάσεις. Για να είμαι ειλικρινής, αυτή τη στιγμή εν θέλω τίποτε. Ο απλός τρόπος που η ζωή περνά στην Ικαρία εκέρδισε με. Εν θέλω ουτε λεφτά, ούτε καριέρα. Θέλω ενα σπίτι με θέα στη θάλασσα που τη μια, στο βουνό που την άλλη. Να μάθω ενα καινούριο όργανο,να καλλιεργώ λαχανικά και να φτιάχνω καθούρα και πίττες. Η αλήθεια εν οτι οι εικόνες που είδα γνωρίζοντας απο κοντά κάποιες οικογένειες δαμέ εκάμαν με να ζηλέψω. Εγω που εν είμαι καν φανατική της οικογένειας ευχήθηκα ενδόμυχα να το είχα τουτο το πράμα. Η γαλήνη, η ηρεμία, η απλότητα με την οποία ζουν εν αξιοζήλευτη.

Είμαι απίστευτα κουρασμένη και μαλλον πιο συναισθηματική τούντες μέρες. Προσπαθώ να μεν χάσω ουτε στιγμή που τες μέρες μου δαμε αλλα η ελλειψη ύπνου εκατέβαλε με. Αυριο εν μια που τες μεγαλύτερες γιορτές, θα γίνεται της πουτάνας απο πανηγύρια και γω αγχώνουμε γιατί εφημερεύκω και φοουμε πως εννα πιουν να μεθύσουν τζε να μου ερτουν σαβουριασμένοι. Θελω απλά να περάσει η μέρα χωρίς να παθει κανένας τιποτε σοβαρό, γινετε?

Ο κάττος μου επέλλανε τέλια. Παει τζερκετε σαν την ρουκέτα μες το σπίτι τζε παίζει με οτι βρει μπροστά της, τη νυχτα αφου προσπαθησει μάταια να με καμει να της δώσω σημασια κουλουριάζεται δίπλα μου στο κρεβάτι τζε κοιμάται, συνήθως με τα πόδια ισια πάνω, εν πολλά αστεία γαμώτο. Είμαι πολλά χαρούμενη που την ηβρα.

Αχχχχχχχχχχχχ (βαθυς αναστεναγμός που υποδηλώνει την συναισθηματική σύγχυση στην οποία εχω περιέλθει τις τελευταίες μέρες).