exposed

Μερικες φορες μετανιωνω που εν μπορω να κρατησω τζινα που σκεφτουμαι για τον εαυτο μου. Μετανιωνω ενεν η σωστη λεξη. Εκνευριζουμαι. Που λεω πραματα στους αλλους που ξερω εκ των προτερων οτι εννα τα κρινουν αρνητικα τζε οτι εννα ακουσω κηρυγμα τζε αποδοκιμασια. Εν κατηγορω κανενα, εν η γνωμη τους τζε μπορει να εχουν τζε δικαιο, εν ειμαι τζε ο πιο λογικος αν8ρωπος, ειδικα οσον αφορα τες αποφασεις για την καριερα μου τζε τη ζωη μου. Που την αλλη αν δεν τα πεις στους φιλους σου σε ποιον εννα τα πεις? τζε στο κατω κατω εν καλα να ξερει ο αλλος τι αν8ρωπος εισαι, πως σκεφτεσαι, τζε ας εισαι τζε λιο καθυστερημενος. εν λεω οτι εννα σε εκτιμησει περισσοτερο ο αλλος αν του πεις τες μαλακιες που εσιεις στο κεφαλι σου, αλλα τουλαχιστον εισαι ειλικρινης, ξερει με ποιον εσιει να καμει. Ειμαι βλαμμενη, παραδεχουμαι το. ωρες ωρες η κριση μου εν σιειροττερη τζε που πενταχρονου. Αλλα ατε, τουλαχιστον εν φοουμαι να το δειξω :P