περι αλλαγής το ανάγνωσμα

Ακόμα ένα ταξίδι στην Κύπρο. Ακόμα ένα Πάσχα στην πλάτη μας...  εν απίστευτο πόσο διαφορετικές αναμνήσεις έχω κάθε χρόνο από αυτή την περίοδο... 2 Πάσχα παρόμοια έχω χρόνια να ζήσω, ευτυχώς...
Για κάποιο λόγο όταν σκέφτομαι το Πάσχα της παιδικής μου ηλικίας μας βλέπω, εμένα και την αδερφή μου με εκείνα τα ηλίθια ταγιεράκια που μας είχε ράψει η μάνα μου, εμένα ήταν κίτρινο και της αδερφής μου πορτοκαλί, σχεδόν φωσφοριζέ, ενιξέρω αν ήταν η μόδα ή το ανύπαρκτο γούστο της μάνας μου, εμένα πάντως έμεινε μου τραύμα.
Τέλοσπάντων, δεν ήθελα να κάνω ανασκόπηση των προηγούμενων Πάσχα παρόλο που γράφοντας αυτές τις γραμμές επεράσαν που το μυαλό μου μια σειρά που εικόνες που εκάμαν την καρδιά μου να σφιχτεί. (π.χ Πάσχα 2007 - Βαρκελώνη....)
Αυτό που ήθελα να πω αρχίζοντας  αυτό το ανούσιο ποστ, ήταν βασικά η απορία μου αν ετριανταρήσαμε και εβάλαμε νου. Αλλάσσουν όντως οι ανθρωποι μεγαλώνοντας? Τι μας αλλάσσει ακριβως? ο χρονος αυτός καθεαυτός? Οι εμπειρίες? Εμένα ας πούμε αλλάξαν με οι εμπειρίες? Επειδή εν νιώθω και πολλα διαφορετική γενικά. εννοώ, είμαι ακόμα το ίδιο ανεύθυνο πλάσμα που ήμουν 5 χρόνια πριν, σε γενικές γραμμές ζητώ ακόμα τα ίδια πράγματα, συνεχίζω να βλέπω το μέλλον σαν κάτι κοντινό και απτό (day to day basis) παρά σαν κάτι μακρινό στο οποίο πρέπει να επενδύω σκεπτόμενη έξυπνα και προνοητικά. Οι φίλοι μου δε, κάποιοι  επαντρεφτήκαν, εκάμαν μωρά ΄η περιμένουν τα να αφιχθούν, εν μου φαίνουνται διαφορετικοί. Εννοώ τι πιο life changing εμπειρία που την μητρότητα/πατρότητα, αλλά πάλε φαίνουνται μου πριτι ματς δε σειμ. Μπορεί να τους βλέπω επιφανειακά? Τελικά ενιξέρω αν ωριμάζουν όντως οι ανθρώποι, αν αλλάσσουν ριζικά και απλά οταν βρεθούν σε μια κατάσταση που τους το επιτρέπει να γίνουνται ξανά τζίνο που ήταν παλιά. Αλλάσσουν οι απόψεις? η συμπεριφορά? Οι τρόποι? Το ύφος? Το ήθος?
Ενιξέρω....
Εγώ πάντως έχει λλίο καιρό άλλαξα χρώμα μαλλιών και βλέπω όντως τη διαφορά.