Χατζηφραγκέτα - Πατητές και Μακροβούτια

Αυτο το υπερμεγιστο ασμα  εχει κολλησει εδω και 2 μερες στο στομα μου και δε λεει να ξεκολλησει. Και ευτυχως γιατι με τα ζορια που παιρνω στη δουλεια και στο σπιτι νομιζω οτι αν δεν το ετραγουδουσα ουλλη μερα ηταν να παθω ελκος στομαχου που εν πριτι ματς το μονο πραμα που ενεσιει το στομασιη μου τουντην περιοδο.

Μπορει να μεν καμνουμε υψηλη ιατρικη στο τρισαθλιο κεντρο υγειας αλλα σιγουρα ηταν μια καλη εμπειρια για μενα για να καταλαβω επιτελους οτι πρεπει να αλλαξω σταση απεναντι στους ανθρωπους και να μεν ειμαι τοσον αγαθιαρα κ ευκολοπιστη. Καθε μερα που περνω τζιμεσα χανω κ ενα κομματι της πιστης μου στην ανθρωποτητα.


Διαβαζω ενα υπεροχο βιβλιο του Ασιζ Νεσιν. Λεγεται ο μονος δρομος. Ηβρα καινουριο αγαπημενο συγγραφεα. Αν βρω χρονο κ ορεξη θα σας παραθεσω καποια στιγμη ενα αποσπασμα. Προς το παρον θα πω οτι αν βρειτε κανενα βιβλιο του αξιζει τον κοπο να το γορασετε και να το διαβασετε. Ισως να σας αρεσει ο γλυκοπικρος μισο-ειρωνικος μισο-καταθλιπτικος τροπος γραφης του. Εμενα παντως εξετρέλλανε με.

Τελικά που ούλλες τις αρώσκιες η πιο δυσκολη εν η ψυχική νόσος. Χάνεις τόσο πολλά τον έλεγχο της λογικής και της πραγματικότητας που καταλήγεις να βασανίζεσαι εντελώς άδικα, και το χειροτερο, να βασανίζεις εσυ ο ίδιος τον εαυτό σου. Στείλτε όλοι τις ευχές σας στη φίλη μου τη Λ. να γίνει καλά, και γω θα σας ευχηθώ με τη σειρά μου έτσι κακό να μεν σας έβρει ουτε σας ουτε κανένα δικό σας.

Κούραση ψυχική και σωματική. Πέρσι  έτσι τζαιρό ήμασταν Μόναχο με μια φίλη αγαπημένη και αλωνίζαμε χαρούμενες μες την παγωνιά.

Ευτυχώς υπάρχουν και τα άνωθεν τρελά αγόρια να μας φτιάχνουν λίο το κέφι. Μετά βάρτε να ακούσετε το "λιώνω" ακομα ενα υπεροχο ασμα. Εν ειμαστε για τιποτε αλλο τουντην περιοδο.