Αν το βρεις | Διάφανα Κρίνα ( Τεχνόπολις 2015 )

Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να εκφράσω με λέξεις τα συναισθήματα που επροκάλεσε τούτη η συναυλία μετά απο τόσα χρόνια. Από την τελευταία φορά που απολαύσαμε λαιβ την καλύτερη ελληνική μπάντα επεράσαν (με τρόπο μάλλον ύπουλο) 8μιση χρόνια. Μετά την επεισοδιακη διάλυση τους εν είχαμε πια καμιά ελπίδα, ούτε καν αξίωση να τους ξαναδούμε ζωντανά. Αναπολούσαμε ομως πάντα τις όμορφες στιγμές των συναυλιών τους και συχνά-πυκνά εκαταφεύγαμε στα κρίνα σε ώρες μοναξιάς ή εσωτερικής αναζήτησης.



Η συναυλία ήταν ενα όνειρο. Εν ήταν  μια επιστροφή στα φοιτητικά μου χρόνια, στα 20κάτι μου, όπου πάμπολλες φορές εσυνευρεθήκαμε με φίλους κάτω απο τη σκηνή τους, ή εχορέψαμε στη μουσική τους στα παλιά μας στέκια.  Εν ήταν απλά μια συναυλία με καταπληκτική μουσική και ωραίο κόσμο. Ηταν μια συναυλία που η 20χρονη Μελίνα εσυνάντησε την 30αρα Μελίνα και εκουνηθήκαν μαζί σε πανέμορφες γνώριμες μελωδίες,εσιγοψιθυρίσαν μαζί γνώριμους ποιητικούς στίχους και ήβραν ένα κοινό σημείο αναφοράς. Ηταν η συναυλία που τα παλιά κρίνα, οι 40αρηδες εσυναντήσαν τους τωρινούς εαυτούς τους, λίγο πιο χιονισμένοι στα μαλλιά, πιο σοβαροί στις εκφράσεις και στη μουσική τους , πιο μεστοί, πιο άμεσοι. Ηταν μια νύχτα χωρίς χρονικό προσδιορισμό, εν ήμασταν ούτε στο 2004 ούτε στο 2015, ήμασταν πέρα και έξω από τον χρόνο, σ΄ενα τόπο που εν υπάρχει θάνατος ούτε γηρατειά ούτε αρρώστιες ούτε πόλεμοι.





το ευχαριστώ είναι λίγο για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη μου γιαυτη τη νύχτα. Μακάρι να παν ολα καλά με το Θανο. Εν μπορω να φανταστω ποση δυναμη εχρειαστηκε για να βγει να τραγουδησει, σωματικη και ψυχικη. Υποκλίνομαι στο ταλέντο και τη Ψυχη του. Μακαρι ναν πολλα χρονια ακομα δαμε να μας τραγουδα.