lost in space

• let's see if writing in bullets helps to put thoughts in order
• my brain has been all over the place since the past few months
• γιατι γραφω αγγλικα αφου εν τα κατεχω 
• ελα μου ντε
• εκουραστηκα ρε κοπέλλια. 
• Τούτο που με νευριάζει πολλά πάνω μου εν που η μνήμη μου εν τόσο αδύναμη που εν μπορώ με τπτ να θυμηθώ πώς ήμουν σε προηγούμενες φάσεις της ζωής μου για να συγκρίνω καταστάσεις. Γενικά εν θυμούμαι πολλά πράματα, ας πούμε μπορεί να είμαι πολλά ξενερωμένη με κάποιον, εδώ και χρόνια, και να μεν μπορώ να θυμηθώ τι στον πούτσο μου έκαμε. (τρου στορι). Καλά όσο για συζητήσεις και αναμνήσεις που γεγονότα, εν μπορώ να αναπαράξω παρά ελάχιστα και πολλά στο περίπου, ενώ απορώ πραγματικά με άτομα που μπορεί να σου διηγηθούν ένα περιστατικό που έγινε πριν χρόνια και να θυμούνται ακόμα και τα κόμματα και τες τελείες που τους διαλόγους. Βασικά απορώ και με τζείνους που θυμούνται τα κόμματα και τους διαλόγους και που μια χτεσινή συζήτηση. Εγώ εν θυμούμαι καν τις χτεσινές συζητήσεις. 
• Ηθελα να πω λοιπον στο προηγούμενο μπουλετ, οτι εν θυμούμαι καθαρά τις διάφορες φάσεις που επέρασα σαν ειδικευόμενη και τι έκαμνα στην καθεμία. Θυμούμαι όμως μια φάση που έκοψα τις φλέβες μου (μεταφορικά αλλά θα εμπορούσα και κυριολεκτικά) που τη βαρεμάρα και τη μιζέρια 
• Και μετά ξαφνικά επέρασα σε μια φάση που εν επρολάβαινα να κάτσω σπίτι μια νύχτα να ξεκουραστώ, γιατι είχα κάτι ετήσια σεμινάρια που μου εφκάλαν την παναγία, είχα μια πολλά απαιτητική εργασία-μελέτη (ναι εγώ το ταπεινό χαμομηλάκι της ιατρικής) η οποία εν θα τελειώσει ποττέ αλλα εν πειράζει γιατί εβοήθησε με να μάθω τόσα πολλά που χαλάλι οι ώρες και οι μέρες,  είχα τους φίλους που τελικά έννεν τόσο λίοι όσο ενόμιζα και παρόλο που φκαίνω 2-3 φορές τη βδομάδα και παραπάνω πολλές φορές, εν προλαβαίνω να τους δω όσο θέλω, βαρτε και τις εφημερίες, βάρτε και κάτι υποχρεωτικές παρουσίες στα πλαίσια του σεμιναρίου σε διάφορα νοσοκομεία της Αθήνας, σε κάποια φάση μετά το καλοκαίρι ένιωσα οτι έγινα λ-α-σ-τ-ι-χ-ο. 
• Επίτησα τα. Τωρά, τον τελευταίο μήνα που έκοψα λίο πίσω που τις εξόδους, νιώθω οτι το μόνο πράμα που με ευχαριστεί πραγματικά εν να κάθουμαι σπίτι. (ανησυχητικό? Μπορεί αλλά εν με κόφτει αρεσκει μουυυυ) Χρειάζουμαι το. Απολαμβάνω το. Ειμαι χαππι αμα είμαι σπίτι. Oσο πιο μονη μου τοσο το καλυτερο. ετσι ενι αμα γερνας?
• Τελικά το μπουλετ ποιντ θινγκι δουλεύκει μια χαρά για μένα. Λέω να το κρατήσω. 
• Ραντομ φωτος για σκρινσειβερ. Εν κάτι που εφάρμοσα τες τελευταίες μέρες και περνώ παραπάνω ώρες απ'οτι θα έπρεπε αναπολώντας και νοσταλγώντας όμορφες στιγμές του παρελθόντος.  Μάλλον εννα πρέπει να το καταργήσω γιατί εν προκειται ποττέ να κάτσω να θκιαβάσω αν συνεχιστεί τουτο.  Εδώ φωτό που προσπαθώ να μιμηθώ τη Χάιντι. λονγκ λονγκ ταιμ εκοου ιν ε γκαλαξι φαρ αγουει