Ελευθερία τελος?

Εν μπορώ να πω οτι εχω παράπονο που τα χρόνια που επέρασα στην Αθήνα.... νομίζω πως έζησα έντονα κάποιες στιγμές, εκπλήρωσα κάποιους στόχους,επραγματοποίησα κάποια όνειρα, ήπια, εκάπνισα,έκλαψα, εδιασκέδασα, εχόρεψα, εταξίδεψα, εγνώρισα κόσμο, ετσακώθηκα με κόσμο, ερωτευτηκα-αγάπησα,απόκτησα απωθημένα, κάποια άλλα εξεφορτώθηκα τα. Άλλαξα γενικά ως ανθρωπος. Με δυσκολία αναγνωρίζω στον εαυτό μου το παιδάκι που ήμουν οταν επρωτοήρτα. 7 χρόνια εν τούτα, κανένας εν μινίσκει ο ίδιος.

Με λία λόγια,τουντα χρόνια ηταν γεμάτα. Οπως τα ήθελα,οπως τα εφαντάζουμουν. Αλλά τζίνο που εννα μου λείψει παραπάνω που τούντα χρόνια,ηταν η απόλυτη ελευθερία που (πιστευω πως) εβίωσα.

Σε μια πόλη που εν σε ξέρει κανείς,ενας ανθρωπος που μινίσκει μόνος του και εν δια λογαριασμό σε κανένα,ηταν το υπέρτατο συναίσθημα μοναξιάς και ελευθερίας μαζί. Υπήρχαν μέρες που εν ήθελα να δω κανένα,και εν εβλεπα κανένα. Εξυπνούσα το πρωί και είχα την μια ώρα που χρειάζουμαι για να γίνω κοινωνική στη διαθεσή μου. εν είχα κοινωνικό περιγυρο να με κρίνει,να με σχολιάζει, να με καρφώνει, να αγχώνεται για μένα,να στενοχωριέται για μένα.

Ναι ναι μιλώ για τα σόγια. Τα σόγια που οσο και να τους αγαπάς, υπάρχει το τεράστιο χάσμα νοοτροπίας που σε χωρίζει που τζίνους. τα σόγια που πάντα εχουν αποψη και θα την πουν χωρίς να σε ρωτήσουν. Τα σόγια που ενέχουν ιδέα τι ανθρωπος είσαι αλλά πιστευκουν οτι ξέρουν πως πρέπει να ζήσεις τη ζωή σου. Τα σόγια που περιμένουν απο σένα να συμπεριφέρεσαι συμφωνα με τις κοινωνικές νόρμες, οπως εχουν κανει και αυτοι. Τα σόγια που θα χαρούν πολύ να σε δουν ενα αποκατεστημένο μιζερο κυβερνητικό υπάλληλο (ολα τους τα μέσα θα είναι στην υπηρεσία σου- νο θενκς)

Μερικές φορές πάλε σκέφτουμαι οτι εν μόνη μου που βάλλω τουντα διλήμματα στον εαυτό μου.Πως εν η ιδέα μου οτι η νοοτροπία τους εν καταπιεστική, πως τους επαρεξήγησα, πως αγαπούν με και θέλουν το καλό μου και εγώ είμαι η κατζιά που τους κρίνω ετσι. Αλλά μετά σκέφτουμαι το θείο μου τον ψυχοπαθή και πόσο λίο του εσταθήκαν,επειδή ηταν διαφορετικός...

Με βλέπω ήδη να κυκλοφορώ στα οικογενειακά τραπέζια ως μαυρο πρόβατο.Ελπίζω μόνο να μεν περιμένουν να κάμνω και "μπεεεε". (μαυρο ισως,πρόβατο οχι)

Για οσους απο το σόι μου τυχει να διαβάσουν αυτό το ποστ, ελπίζω να δείξετε κατανόηση. It's nothing personal.

Her name was Neda

oso vlepo to pen8os na fountonei gia to 8anato tou vasilia tis pop, toso thimonw pou kanenas en asxoli8ike me tounto 8anato. pou an mi ti allo en adikos. o allos itan 50 ezisen ti zoi tou opos tin i8ele (mes to vourko en i diki mou gnomi alla en ime je pliros enimeromeni)

i kopela exei piso tis mia xora pou paleukei gia dimokratia.
o allos exei pisw tou mia diestrammeni show biz,me disekatommiria dollaria pou xodefkounte gia 2 ores psixagogia ton ditikon pou oti evroun katapinoun to amasito.

emas en mas koftei oti pe8aniskei i dimokratia. koftei mas pou pe8aniskei i psixagogia.

Signomi Neda pou eprospa8isa na sigkrino to 8anato sou me kati toso asxeto. eparasir8ika...

Θανάσης Παπακωνσταντίνου- Αγία Νοσταλγία

Ακόμα μαζοχίζουμε με το πακετάρισμα. Είμαι στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Και καπάκι ακούω τετοια τραγούδια ετσι για να μεν σηκωθώ ξανά που τα πατώματα. Εβαρέθηκα... πρεπει να κλείσω εισητήριο για Κυπρο και συνέχεια αναβάλλω το.
Εχτες επήα για πρώτη φορά σε συναυλία του Θανάση. Ενέχω λόγια... Ηταν υπέροχα,το θέατρο πίττα, ευτυχώς επήαμε νωρίς και ηβραμε θέσεις, η ορχήστρα εξαιρετική, να ακούεις έτσι τραγούδια και να βλέπεις κάτω να απλώνεται η Αθήνα φωτισμένη, με την Ακρόπολη στο βάθος...
Τούτο το σκηνικό θέλω για backround στη ζωή μου, οι τη μιζέρια της Λευκωσίας.

------------

Μαλακα σήμερα εν την παλεύκω καθόλου. Εν μπορώ να σκεφτώ,εν μπορώ να ταράξω,εξυπνησα χαράματα αφυδατωμένη που τη χτεσινή κραιπάλη και ενεμπορούσα να ξανακοιμηθώ. (σκατο-ουίσκι) εδω και 3 ωρες ο κώλος μου εν κολλημένος πας την καρέκλα,εξαντλησα ουλλα οσα ηθελα να κάμω πας το πισι, και μονο και μόνο για να μεν σηκωθώ ακόμα (γιατί ενεχω δύναμη) καθουμαι και γράφω στο μπλογκ.
Ακόμα και το supermassive black hole εν μπορεί να με ζωντανέψει. Είμαι ενα μαστουρωμένο κοτόπουλο.

Φαίνεται μου οτι εν θα τελειώσω ποτέ τη διαδικασία της φορτωτικής. Μάλλον τελικά εν θέλω να βαλω τη ζωή μου σε κούτες και να φύω που την Αθήνα. Εδω και 3 μέρες ετοίμασα 6 κασόνια,αλλά πάλε ουλλα μου τα πράματα και κυρίως τα βιβλία εν ακόμα εξω, ελείψαν μου οι κασιες και πρέπει να παω να ζηθκιανέψω πάλε. εννα θέλω ενα container μόνη μου στο τέλος με τόσα πράματα που εχω.

Ατε κόρη σήκου που την καρεκλα. - οι εθελω - σήκου είπα -αααααααααααα με με καταπιέζειςςςςςςς - εσιεις 500 πράματα να κάμεις - ε με κοφτει - καλά κάτσε τζιαμέ να κλαιεσαι - i will do that thank u very much

i m back -not that anyone cares

molis epestrepsa pou tin ikaria. eimai sigouri pleon oti en to pio fantastiko nisi tis elladas. elpizw na mou ertei i orexi aurio na valw fotografies.
4 meres itan lies gamoto. polla lies! telos tou mina enna xanapaw alopos.
tounto nisi apla den iparxei pou laloun je oi kalamaraes!

παρακμη κλαμπ

Εχτες επήαμε με μια συνάδελφο σ'ενα πολλά παρακμιακό κλαμπ της περιοχής μας,για να συμπαρασταθούμε σε μια φίλη της που επιανε δουλειά τζιμέσα. Δεν θα σχολιάσω τα του μαγαζιού (παρόλο που μπαίνω στον πειρασμό) αλλά τζίνο που με ετραυμάτισε ήταν η εκτέλεση του "Πριγκηπέσσα" που τον Καρρά. Τζαμέ που εκάθουμουν και έπινα το 4ο ουισκι και εσκέφτουμουν πόσο χάλια ήταν η μουσική,ακούω τον γνώριμο ήχο της εισαγωγής. "Δεν είναι δυνατόν" σκέφτομαι "Μάλαμας στο κωλόμπαρο,αποκλείεται" Και οντως δεν ηταν ο Μάλαμας αλλά η αθλια εκτέλεση του τραγουδιού που τον Καρρά και μάλιστα εβάλαν το τζε 2 φορες!!! Και τωρά ακούω τουντο τραγούδι και τρέμω μηπως και εκει που περιμένω να ακούσω την βαθιά σεξουαλική φωνή του Μάλαμα ακούσω τη συρτη κλαμούρικη του Καρρά. Τραύμα λέμε!

Διαφανα Κρίνα Τελος

http://www.diafanakrina.info/sitegr/?p=92

Εμύριζεν η υπόθεση εχει καιρό... ο Θανος εμφανίζετουν ολο και πιο συχνά μόνος του σε μπαράκια. Αλλαξεν στυλ,εν εθύμιζεν πλεον Κρίνα. Ειχα ακούσει και κάτι φήμες που εκυκλοφορούσαν για διάλυση και ετσι εν μου ήρτεν κεραμίδα. Εγω εν θα φταίξω το Θανο που "εψωνίστηκε" οπως λεν πολλοί. Είδεν την αλλιώς. Συμβαίνουν αυτά. Ως συγκρότημα εδώσαν μας πολλά,. πολλά παραπανω απ οτι θα εμπορούσε να δώσει ο καθενας μόνος του.
Ατε γεια μας.