Ειμαι πτώμα. Εν μπορώ να θυμηθώ ποτε ηταν η τελευταία φορά που εκοιμήθηκα ικανοποιητικά. Μια η ζέστη, μια η παραλία, μια η εφημερία, μετά ξανά η ζέστη μετά ξανά η εφημερία μετά το πανηγύρι και παει λέγοντας. Εφτασα στα όρια μου. Και πρεπει να παραδόσω εργασία. και εχω και ενα παιδί στο σπίτι που περιμένει να γυρίσω για να παίξουμε (η λούλλα μου εν η πιο παιχνιδιάρα γάτα του κόσμου)
Αν ηξερα οτι το καλοκαίρι ηταν να ήταν τοσο κουραστικό και τόσο τέλειο εννα ετζιμούμουν παραπάνω το χειμώνα χωρις να παραπονιούμαι για τη σαπίλα :P
Πρέπει καποιος να σταματήσει το χρόνο. εν θελω να τελειώσει ο καιρός μου στο νησί. Εν γίνεται να περνούν τόσο γλήορα οι μέρες, τόσο τζαιρο εσέρνουνταν,τωρά τι τις επιασε και βιάζουντε?!!
Εχω ταχυκαρδίες τζε δύσπνοια που την ελλειψη υπνου. Εδημιούργησα τζε εναν ασχημο φαυλο κύκλο με τους καφέδες. Εν πυρά, εν πυρά τζε το κλιματιστικό εν τραβά, τζε που τα ορθανοιχτα παράθυρα εν μπαίνει αέρας μονο φονικά κουνούπια τζε αράχνες. Ακόμα και στο νοσοκομείο εχαλασεν το κλιματιστικό τζε αργοπεθαίνουμε μαζί με τους παππούδες.
Η θάλασσα ομως εν κρυά τσακρί τζε μόλις μπεις μέσα ξιαννεις τα ουλλα. ΠΩς εννα αντέξω να ξανακολυμπήσω σε θάλασσα-σουπα..
εν θελω να τελειώσει ο τζαιρός μου στο νησί.