Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Fossil Collective - When Frank Became An Orb



Μια Ολλανδή ήρτε σήμερα στο νοσοκομειο να εξεταστεί για κοιλιακό αλγος. Ο υπερηχος ήπατος εδειξε σκιες που μοιάζουν με μεταστατικές εστίες. Εζησα τη στιγμή που ενας ανθρωπος επέρασε που το να εν υγιής και ανέμελος στες διακοπές του, στον προχωρημένο,ισως, καρκίνο τζε στον μόνιμο φόβο και άγχος. Εστενοχωρήθηκα πολλά. Η γυναικα εν πανέμορφη, ψηλή αδύνατη μαυρισμένη, εν 47 χρονών αλλά φαίνεται πολλά πιο μιτσιά, εν νέος ανθρωπος ρε πούστη μου. Πως να φανταστεις στα 47 σου οτι ενας στομαχοπονος εν καρκίνος? Μακάρι να καμνει λαθος ο α-κτηνο-λόγος, αλλος σκατοκαφρος τζε τζίνος. Μαλάκα, για να δείτε ιντα ανθρωποι υπαρχουν, λαλεί του ο χειρουργος οτι η κοπέλα ενα φίει με το πρωτο αεροπλάνο για Ολλανδία, τζε τι του απαντά ο αλλος, " μα γιατι θα φυγει,ας απολαύσει τις τελευταίες της διακοπές" τα νευρα μου μες τουντο νοσοκομείο!!!!
Εχω στο νου μου πολλά συχνά κάποιους ασθενείς που εγνώρισα με προχωρημένο καρκίνο σε νεαρή ηλικία, πραγματικά εν κάτι που εν το ξιάννεις ευκολα. Ειδικά μια συμπατριώτισσα, με καρκινο πνευμονα, 43 χρονών, ακομα σκεφτουμαι την και νιώθω τύψεις που ενεμπόρεσα να βοηθήσω. Εν μπορώ καν να αναρωτιέμαι αν ζει πλεον, οι γιατροί εδιούσαν της πολλα λλίους μήνες ζωή.

Οπως λαλεί και ο φίλτατος συνάδελφος, η αγάπη εν το μόνο πράμα που μπορεί να μας σώσει. Αλλά εν τέλει εκατέληξα οτι, το να την εχεις και να την κρατάς για τον εαυτό σου εν αξίζει τιποτε, οπως εν αξίζει και το να τη διακηρυττεις τζε να μεν την εχεις. Μα τιποτε ομως.

Δεν υπάρχουν σχόλια: