ΠΑΝΗΓΥΡΙ.ΜΟΝΟΚΑΜΠΙ.ΙΚΑΡΙΩΤΙΚΟΣ.17/9/11

ο τελευταιος μας ικαριωτικος για φετος. Και γαμω τα πανηγυρια. Ακομα να βρω το κουραγιο να μαζεψω τα πραματα μου. Πρεπει. Πρεπει? Πρεπει.

το αξιοπεριεργο της μικροσκοπικης μου υπαρξης

Εν πραγματικα φανταστικο το γεγονος οτι πινω τα αντερα μου καθε νυχτα σε κρασια και τσιπουρα και ξυπνω καθε πρωι σαν να μεν ηπια τιποτε. Στην Κυπρο με τα κολοποτά τους, 2 ποτηρια να πιεις ξυπνας την αλλη μέρα με hangover. Κυπρος - Ικαρια σημειωσατε για ακομη μια φορα 2.

η τελευταια μου διακομιδη

Μπορει καθε φορα που εκαμνα διακομιδη στη Σαμο να εβριζα την τυχη μου τζε να εμετανιωνα την ωρα τζε τη στιγμη που εβαλα εφημερια τη συγκριμενη μερα, αλλα οφειλω να παραδεχτω οτι ηταν ωραια εμπειρια (και επισης η Σαμος ωραιο νησι, οσον το ειδα τουλαχιστον).
Εδιακόμισα σπουδαιους ανθρωπους και πραγματικα, οσο μεγαλη ταλαιπωρία και να ειναι αξιζεν τον κοπο η καθε φορα. Μετα εβρισκα τους στο δρόμο τζε εσιερουμουν που τους εβλεπα καλα, τουτο εν η μεγαλυτερη ανταμοιβη για τες ατελειωτες ωρες αναμονης σε πλοια λιμανια και ξενοδοχεια.

Αυριο θα ξερω και για την παραταση. Νομιζω πως εννα χαρω πολλά αν την πιασω. Τα πραματα αλλαξαν παρα πολλα σε λιες μερες και η παρουσια μου στο νησι φαινεται μου πλεον απαραιτητη.
Εν αγχωνουμε ομως οτι γινει ξερω οτι θα την παλεψω. Ηταν τοσο τελειο το καλοκαιρι που το ναν σκατα ο χειμωνας φαινεται μου αναποφευκτο. Υγεια μονο να υπαρχει που λαλει τζε η φιλη μου η roam.

τωρα δηλαδη εν φθινοπωρο?

Η φωτο απο τη μαγευτικη παραλία "Σευχελλες" που για να κατεβεις πρεπει να πηδας που πετρα σε πετρα σαν το κατσικι και στο ανεβασμα συνειδητοποιείς ποσο ζωτικής σημασίας ειναι να κοψεις το τσιγάρο για να μεν σε βρουν σε καποια φάση μπλε τζε τελειωμενη πανω σε κανενα βραχο.

Ποσο πολλα μου αρεσκει αμα χορευκουμε ικαριωτικο, τζε η πιστα εν ασφυκτικα γεματη ετσι που αναγκαζεσαι για να χορεψεις να αγκαλιασεις κυριολεκτικα το διπλανο σου τζε να κρατιεσαι πανω του. Γινεται ουλλη η πιστα μια αγκαλιά. Εν μαγευτικο να το βλεπεις.

Θελω τζιαλλο καλοκαιρι, ηταν πολλα λλιο, μα γιατι εβιαστηκε τοσο πολλα να φυει? Αφου επερνουσαμεν ωραια. Περιμενει με δυσκολος χειμωνας και εν θελω ουτε να το σκεφτουμαι. Πρεπει να αρχισω να κατεβαζω ταινιες και να ξεσκονισω τα βιβλία μου.

Υπαρχει περιπτωση να παραταθει η παραμονη μου στην Ικαρια, αλλα υπο αλλες συνθηκες. Πρεπει να αφησω την ασφαλεια του νοσοκομειου και να παω σε καποιο που τα περιφερικα ιατρεια οπου χωρις νοσηλευτρια,χωρις τα καταλληλα φαρμακα και χωρις διαγνωστικα μεσα εννα ειμαι 24ωρες ετοιμοτητα. Περιμενουμε απαντηση τελος της βδομαδας για το τι εννα γινει τελικα. Αρεσκει μου η ιδεα, ενναν μια εμπειρια και αυτη, αλλα εφαν με το αγχος για το που εννα παω, τι εννα γινει με το θκεβασμα για το μεταπτυχιακο, αν θα εχει ιντερνετ η "περιοχη ευθυνης" μου κτλ. Η λογικη επιλογη θα ηταν να πω οτι εκαμα εκαμα τζε να σηκωστω να φυω. Αλλα νιωθω οτι τουντο νησι εσιει τζιαλλα να προσφερει.

Μερικες ομορφες στιγμες ακομα πριν μας καταπιει η καθημερινοτητα τζε το αγχος της υπαρξης.