The Burger Project - To vapori apo ti Persia

Polli 8kebasma re kopellia. polli. oi flantzes mou krouzoun siga siga k a8oriva.

krimas

Stenoxorieme pragmatika pu ime toso atsoumpali me ta logia k en mporw na exigisw giati diskoleuome toso polla na fiw pou tin ikaria. Ntaxi i ali8kia einai oti an den itan to xan8o kolopedo me to toxoui itan na eixa fiei pro pollou, alla enen toutos o monadikos logos pou oi valitses mou eginan asikotes je diskoleukoume na tes piasw na fiw.

Enexei simasia pou en ena toso da nisaki tou opoiou o misos pli8ismos tis elladas agnoei tin iparxi. Oute exei simasia pou to xeimona o aeras pernei tous topous k en mporeis na xemitiseis pou to spiti sou, kai i proteuousa metatrepete se poli-fantasma. Mesa sta spitia reei af8ono to ntopio krasi kai pan k erxonte oi xortopites kai oi mprizoles psimenes sto tzaki. Oi antres na len exofrenikes istories kai oi ginekes na tous apopernoun gelontas. Kamia fora vriskete kapoios me ena mpouzouki i mia ki8ara stin parea kai metatrepete i nixta se pragmatiko glenti.
I omorfia, i aplotita, o ka8imerinos agonas pou ginete en meso krasokatanixeon kai peiragmaton, kaugadwn gia politika kai podosfero.
Enas polla xexoristos kosmos, enas polla xexoristos xronos.

i gkolfo katevenei ston politismo

Antio omorfia, distixos exw akoma polla pramata na kamw...

exposed

Μερικες φορες μετανιωνω που εν μπορω να κρατησω τζινα που σκεφτουμαι για τον εαυτο μου. Μετανιωνω ενεν η σωστη λεξη. Εκνευριζουμαι. Που λεω πραματα στους αλλους που ξερω εκ των προτερων οτι εννα τα κρινουν αρνητικα τζε οτι εννα ακουσω κηρυγμα τζε αποδοκιμασια. Εν κατηγορω κανενα, εν η γνωμη τους τζε μπορει να εχουν τζε δικαιο, εν ειμαι τζε ο πιο λογικος αν8ρωπος, ειδικα οσον αφορα τες αποφασεις για την καριερα μου τζε τη ζωη μου. Που την αλλη αν δεν τα πεις στους φιλους σου σε ποιον εννα τα πεις? τζε στο κατω κατω εν καλα να ξερει ο αλλος τι αν8ρωπος εισαι, πως σκεφτεσαι, τζε ας εισαι τζε λιο καθυστερημενος. εν λεω οτι εννα σε εκτιμησει περισσοτερο ο αλλος αν του πεις τες μαλακιες που εσιεις στο κεφαλι σου, αλλα τουλαχιστον εισαι ειλικρινης, ξερει με ποιον εσιει να καμει. Ειμαι βλαμμενη, παραδεχουμαι το. ωρες ωρες η κριση μου εν σιειροττερη τζε που πενταχρονου. Αλλα ατε, τουλαχιστον εν φοουμαι να το δειξω :P

ΠΑΝΗΓΥΡΙ.ΜΟΝΟΚΑΜΠΙ.ΙΚΑΡΙΩΤΙΚΟΣ.17/9/11

ο τελευταιος μας ικαριωτικος για φετος. Και γαμω τα πανηγυρια. Ακομα να βρω το κουραγιο να μαζεψω τα πραματα μου. Πρεπει. Πρεπει? Πρεπει.

το αξιοπεριεργο της μικροσκοπικης μου υπαρξης

Εν πραγματικα φανταστικο το γεγονος οτι πινω τα αντερα μου καθε νυχτα σε κρασια και τσιπουρα και ξυπνω καθε πρωι σαν να μεν ηπια τιποτε. Στην Κυπρο με τα κολοποτά τους, 2 ποτηρια να πιεις ξυπνας την αλλη μέρα με hangover. Κυπρος - Ικαρια σημειωσατε για ακομη μια φορα 2.

η τελευταια μου διακομιδη

Μπορει καθε φορα που εκαμνα διακομιδη στη Σαμο να εβριζα την τυχη μου τζε να εμετανιωνα την ωρα τζε τη στιγμη που εβαλα εφημερια τη συγκριμενη μερα, αλλα οφειλω να παραδεχτω οτι ηταν ωραια εμπειρια (και επισης η Σαμος ωραιο νησι, οσον το ειδα τουλαχιστον).
Εδιακόμισα σπουδαιους ανθρωπους και πραγματικα, οσο μεγαλη ταλαιπωρία και να ειναι αξιζεν τον κοπο η καθε φορα. Μετα εβρισκα τους στο δρόμο τζε εσιερουμουν που τους εβλεπα καλα, τουτο εν η μεγαλυτερη ανταμοιβη για τες ατελειωτες ωρες αναμονης σε πλοια λιμανια και ξενοδοχεια.

Αυριο θα ξερω και για την παραταση. Νομιζω πως εννα χαρω πολλά αν την πιασω. Τα πραματα αλλαξαν παρα πολλα σε λιες μερες και η παρουσια μου στο νησι φαινεται μου πλεον απαραιτητη.
Εν αγχωνουμε ομως οτι γινει ξερω οτι θα την παλεψω. Ηταν τοσο τελειο το καλοκαιρι που το ναν σκατα ο χειμωνας φαινεται μου αναποφευκτο. Υγεια μονο να υπαρχει που λαλει τζε η φιλη μου η roam.

τωρα δηλαδη εν φθινοπωρο?

Η φωτο απο τη μαγευτικη παραλία "Σευχελλες" που για να κατεβεις πρεπει να πηδας που πετρα σε πετρα σαν το κατσικι και στο ανεβασμα συνειδητοποιείς ποσο ζωτικής σημασίας ειναι να κοψεις το τσιγάρο για να μεν σε βρουν σε καποια φάση μπλε τζε τελειωμενη πανω σε κανενα βραχο.

Ποσο πολλα μου αρεσκει αμα χορευκουμε ικαριωτικο, τζε η πιστα εν ασφυκτικα γεματη ετσι που αναγκαζεσαι για να χορεψεις να αγκαλιασεις κυριολεκτικα το διπλανο σου τζε να κρατιεσαι πανω του. Γινεται ουλλη η πιστα μια αγκαλιά. Εν μαγευτικο να το βλεπεις.

Θελω τζιαλλο καλοκαιρι, ηταν πολλα λλιο, μα γιατι εβιαστηκε τοσο πολλα να φυει? Αφου επερνουσαμεν ωραια. Περιμενει με δυσκολος χειμωνας και εν θελω ουτε να το σκεφτουμαι. Πρεπει να αρχισω να κατεβαζω ταινιες και να ξεσκονισω τα βιβλία μου.

Υπαρχει περιπτωση να παραταθει η παραμονη μου στην Ικαρια, αλλα υπο αλλες συνθηκες. Πρεπει να αφησω την ασφαλεια του νοσοκομειου και να παω σε καποιο που τα περιφερικα ιατρεια οπου χωρις νοσηλευτρια,χωρις τα καταλληλα φαρμακα και χωρις διαγνωστικα μεσα εννα ειμαι 24ωρες ετοιμοτητα. Περιμενουμε απαντηση τελος της βδομαδας για το τι εννα γινει τελικα. Αρεσκει μου η ιδεα, ενναν μια εμπειρια και αυτη, αλλα εφαν με το αγχος για το που εννα παω, τι εννα γινει με το θκεβασμα για το μεταπτυχιακο, αν θα εχει ιντερνετ η "περιοχη ευθυνης" μου κτλ. Η λογικη επιλογη θα ηταν να πω οτι εκαμα εκαμα τζε να σηκωστω να φυω. Αλλα νιωθω οτι τουντο νησι εσιει τζιαλλα να προσφερει.

Μερικες ομορφες στιγμες ακομα πριν μας καταπιει η καθημερινοτητα τζε το αγχος της υπαρξης.

καποιος να σταματησει το χρονο πλιζζζζ

Ξερω οτι επαναλαμβανομαι αλλα πρεπει να καταλαβετε, εμειναν 4 μερες μεχρι το τελος του πιο υπεροχα απλου και χαλαρου καλοκαιριου που εχω ζησει. Ειμαι σχεδον σε απογνωση καποιος να σταματησει το χρονο τωρα!! Πλις βερι πλις? Μετρω αντιστροφα τα πανηγυρια που μου εμειναν, μαζι με το αυριανο 5. Εν λλια γαμωτο, πολλα λλια... Ποιος θα μου το ελαλεν οτι ηταν να βουρω τα παναιρκα πουπισω , εγω που τον χειμωνα εσνομπαρα τα:p
εγιναν ουλλα τοσο γληορα, μαλακα ειμαι δαμε ενα χρονο? Και που εννα φυω να παω? Πως εννα πιασω το πλοιο τζε να μεν κλαμουριστω? Δαμε μονο που το σκεφτουμαι οτι εννα φυω βουρκωνω!! Και να φανταστεις οτι το χειμωνα εν την επαλευκα, κολομεταπτυχιακο, εγαμησες μας.

Η φωτο εν που το μοναδικο μας μπαρ στο οποιο λυουμεν κ σταζουμεν μεχρι πρωιας. Η θεα εν απιστευτη και τωρα τελευταια ολως παραδοξως εβελτιωθηκεν και η μουσικη. Θα μου λειψεις φτερο. Θα μου λειψεις λιμανακι με το ηλοθιο αγαλμα του ικαρου. Θα μου λειψεις καφενειο της πλατειας με τα αθλια φρεντοτσινο κ τον πλαστικο ουζομεζε. Θα μου λειψεις χαζο ροζ νοσοκομειο. Thanks for the ride

γιατι πρεπει παντα να μπαίνει τιτλος δηλαδη

Ετσι μέρα πριν 3 χρόνια επιασα το πτυχίο μου. 5 αυγούστου το 2008. Ηταν μια υπέροχη χρονιά παρόλο το θκέβασμα, και ενας υπέροχος Αύγουστος σε μια φανταστική ονειρεμένη μαγική πόλη. 3 χρόνια μετά, η επαγγελματική μου αποκατάσταση εν ακόμα στον αέρα, η περιπλάνηση οι απλά ενετέλειωσε, εν αρχισε καν καλά-καλά.
Εν μπορώ να αποφασίσω ακόμα τα επόμενα βήματα μου. Με βαριά καρδιά αρχίζω να συνειδητοποιώ οτι πλησιάζει ο καιρός να παρω καινούριες αποφάσεις. Για να είμαι ειλικρινής, αυτή τη στιγμή εν θέλω τίποτε. Ο απλός τρόπος που η ζωή περνά στην Ικαρία εκέρδισε με. Εν θέλω ουτε λεφτά, ούτε καριέρα. Θέλω ενα σπίτι με θέα στη θάλασσα που τη μια, στο βουνό που την άλλη. Να μάθω ενα καινούριο όργανο,να καλλιεργώ λαχανικά και να φτιάχνω καθούρα και πίττες. Η αλήθεια εν οτι οι εικόνες που είδα γνωρίζοντας απο κοντά κάποιες οικογένειες δαμέ εκάμαν με να ζηλέψω. Εγω που εν είμαι καν φανατική της οικογένειας ευχήθηκα ενδόμυχα να το είχα τουτο το πράμα. Η γαλήνη, η ηρεμία, η απλότητα με την οποία ζουν εν αξιοζήλευτη.

Είμαι απίστευτα κουρασμένη και μαλλον πιο συναισθηματική τούντες μέρες. Προσπαθώ να μεν χάσω ουτε στιγμή που τες μέρες μου δαμε αλλα η ελλειψη ύπνου εκατέβαλε με. Αυριο εν μια που τες μεγαλύτερες γιορτές, θα γίνεται της πουτάνας απο πανηγύρια και γω αγχώνουμε γιατί εφημερεύκω και φοουμε πως εννα πιουν να μεθύσουν τζε να μου ερτουν σαβουριασμένοι. Θελω απλά να περάσει η μέρα χωρίς να παθει κανένας τιποτε σοβαρό, γινετε?

Ο κάττος μου επέλλανε τέλια. Παει τζερκετε σαν την ρουκέτα μες το σπίτι τζε παίζει με οτι βρει μπροστά της, τη νυχτα αφου προσπαθησει μάταια να με καμει να της δώσω σημασια κουλουριάζεται δίπλα μου στο κρεβάτι τζε κοιμάται, συνήθως με τα πόδια ισια πάνω, εν πολλά αστεία γαμώτο. Είμαι πολλά χαρούμενη που την ηβρα.

Αχχχχχχχχχχχχ (βαθυς αναστεναγμός που υποδηλώνει την συναισθηματική σύγχυση στην οποία εχω περιέλθει τις τελευταίες μέρες).

κρεμουμαι απο πανω*

Ο καττος μου εχει μια τάση την ωρα που τζιμουμαι να βάλλει την μουρη του μες τα μουτρα μου, ουτως ωστε αμα ξυπνω να βλεπω μια ροζ μύτη ξαφνικα μπροστά μου. Οι φιλοι μου λαλουν μου οτι κακομαθαίνω την αλλά τι να κάμω εγώ φταιω που αμα την αφήσω στο μπαλκόνι νιαουρίζει τζε εν με αφηνει να κοιμηθω? Εμεγάλωσε το μωρό μου τζε ομόρφυνε, οταν την ηβρα εξω που την πορτα μου ηταν σε αθλια κατάσταση, μικροσκοπική, μαδημένη, σκελετωμένη, με το ενα μάτι κλειστό που τες τσίμπλες τζε τα μικρόβια, μιλούμε, ηταν ενα γατί σάπιο. Αν την δεις τωρά εν θα την καταλάβεις.
Εν μπορώ να περιγράψω ποσον υπέροχο εν το καλοκαίρι στο νησί. Ξερω οτι εχω αρχισει τζε γίνουμαι πριχτησσα αλλά γαμώτο, αξιζει να πρηχτευκει κανεις! Το πρωί χτυπάς ενα 7ωρο στη δουλειά αλλά μετά ουλλη η μέρα τζε η νυχτα εν δική σου. Παεις μια θαλασσα, παεις μετα για ενα τσιπουρακι η ενα κρασακι, τζαι ενιοτε καταληγεις να βλεπεις τον ηλιο να ανατελλει πανω που τη θαλασσα στο δρόμο για το σπίτι. Ομορφη καθημερινότητα. Το μονο προβλημα εν οτι ή εννα φύω που δαμε αλκοολική (μια λιπώδη διηθηση του ηπατος εχω την σιουρα) ή εννα παθω κανενα καρκίνο του πνευμονα.
Εχτες εσιεσαμεν το παλε στα ποτα. Εχω ΕΤΣΙ κκελλέ σημερα. εννα περασω τη μερα στο κρεβατι βλεποντας καρτουνς. Περιμένω και κατι παιχνιδακια για το xbox να φτασουν. Τα ταχυδρομεία δαμε εν χαπαρκαζουν,εσιει 3 βδομαδες που τα επαραγγειλα. Σαπιλααα λιώσιμο και φρικαρία με περιμένουν αυτο το σαβ/κο.

no no no

http://dai.ly/oqTqc4

epsixoplako8ika...

Ειμαι πτώμα. Εν μπορώ να θυμηθώ ποτε ηταν η τελευταία φορά που εκοιμήθηκα ικανοποιητικά. Μια η ζέστη, μια η παραλία, μια η εφημερία, μετά ξανά η ζέστη μετά ξανά η εφημερία μετά το πανηγύρι και παει λέγοντας. Εφτασα στα όρια μου. Και πρεπει να παραδόσω εργασία. και εχω και ενα παιδί στο σπίτι που περιμένει να γυρίσω για να παίξουμε (η λούλλα μου εν η πιο παιχνιδιάρα γάτα του κόσμου)
Αν ηξερα οτι το καλοκαίρι ηταν να ήταν τοσο κουραστικό και τόσο τέλειο εννα ετζιμούμουν παραπάνω το χειμώνα χωρις να παραπονιούμαι για τη σαπίλα :P
Πρέπει καποιος να σταματήσει το χρόνο. εν θελω να τελειώσει ο καιρός μου στο νησί. Εν γίνεται να περνούν τόσο γλήορα οι μέρες, τόσο τζαιρο εσέρνουνταν,τωρά τι τις επιασε και βιάζουντε?!!
Εχω ταχυκαρδίες τζε δύσπνοια που την ελλειψη υπνου. Εδημιούργησα τζε εναν ασχημο φαυλο κύκλο με τους καφέδες. Εν πυρά, εν πυρά τζε το κλιματιστικό εν τραβά, τζε που τα ορθανοιχτα παράθυρα εν μπαίνει αέρας μονο φονικά κουνούπια τζε αράχνες. Ακόμα και στο νοσοκομείο εχαλασεν το κλιματιστικό τζε αργοπεθαίνουμε μαζί με τους παππούδες.
Η θάλασσα ομως εν κρυά τσακρί τζε μόλις μπεις μέσα ξιαννεις τα ουλλα. ΠΩς εννα αντέξω να ξανακολυμπήσω σε θάλασσα-σουπα..
εν θελω να τελειώσει ο τζαιρός μου στο νησί.

Baba Zula - Gerekli Seyler

en to pisteukw poso gliora pernoun oi mereessss
eidika tora pou eliostepsa je ton ipno gia na prolavenw na men xasw tpt. epiame se ena gamato mparaki panw sti 8alassa pou epeze tounto tragoudi. to mparaki ekamne makaronada party je ekerasan mas pou ena piato, episis sfinakia kai krasi ikariotiko mouxti,eixen kai iperoxi mousiki, nomizw ivra to agapimeno mou meros stin ikaria!

ταξιδευοντας με ασθενοφόρο

Σημερα εκαμα την πιο τελεια διακομιδή ever. Καταρχάς επειδή αργήσαμε να παρουμε τον ασθενή ως τον Ευδηλο και ηταν να φυει το καράβι,ο οδηγός επιανε τες στροφές με τέρμα τα γκάζια, και μιλούμε για κατι στροφές-πίστες αεροδρομιου, αν ξιάσεις να στριψεις παεις κατευθειαν για απογείωση. Στην αρχή εκληα τα μαθκια μου να μεν βλεπω τον γκρεμο στον οποιο επροχωρούσαμε ολοταχως και εστρίφκαμε τελευταία στιγμή, αλλά εν τέλει απολαυσα το, με τούντες διακόμιδες εν χρειάζεται πλεον να πηεννουμε λουνα παρκ. Ο ασθενης πίσω ευτυχως ηταν παλικαρι τζε εν επαραπονέθηκε. Στο δρόμο ακούαμε και μουσική απο τα 80's. Αλλά το μεγάλο πανηγύρΙ ηταν στην επιστροφη, που εβαλεν πάνω ο οδηγος τα λαικά τζε εμερακλώσαμεν, ετραγουδουσαμεν καζαντζίδη με τερμα το volume,τζε μέσα μεσα εσταματούσεν τζε εδειχνε μου ιστορικά μνημεια τζε ελάλε μου ιστορίες για την Ικαρία. Εν το μεταξυ η θέα φανταστική, να εσιει πιασει να ξημερώνει και ναν ουλλα μωβ τζε ροζ,η θαλασσα,,,, τα χωριουδάκια, τα νησια απεναντι. Μαγεια..
Εμαθα λοιπον οτι ο θεος Διονυσος, ο θεος της κραιπάλης τζε του καλού κρασιού, ειναι γεννημενος στην Ικαρια. Επισης ειδα την πετρα πανω στην οποια κατα τα λεγομενα των Ικαριωτων εππεσεν ο Ικαρος τζε εσκοτώθηκε. λαλω του οδηγου, εν πολλα αστειο, εν ενας βραχος μες τη μέση της θαλασσας, τοοση θαλασσα τζε τζινος επηεν τζε ηβρε πας την πετρα? Τζε λαλεί μου, γιατι οι, εξεκίνησε που την Κρητη πετώντας με τα φτερά του τζε εφτασεν ως δαμέ, τούτο σε επείραξε? γκουτ ποιντ. Εδειξε μου τζε το χωρκό του τζε τον τοπο που εκλεφτηκαν οι γονιοι του, τζε ανελυσε μου και λία πράματα που την χλωρίδα της Ικαρίας. Και στο ενδιαμεσο εσύρναμε τζε ενα τραγουδι. ΜΙλουμε εν παίζεται ο τύπος. Τοσο επιμορφωτική βόλτα είχα πολυ καιρό να κάμω.
Στο μεταξυ εξημέρωσε, εφκήκεν ο ηλιος τζε εγω εν χρειάζεται να παω δουλειά σήμερα. λακι μι.

Fossil Collective - When Frank Became An Orb

Μια Ολλανδή ήρτε σήμερα στο νοσοκομειο να εξεταστεί για κοιλιακό αλγος. Ο υπερηχος ήπατος εδειξε σκιες που μοιάζουν με μεταστατικές εστίες. Εζησα τη στιγμή που ενας ανθρωπος επέρασε που το να εν υγιής και ανέμελος στες διακοπές του, στον προχωρημένο,ισως, καρκίνο τζε στον μόνιμο φόβο και άγχος. Εστενοχωρήθηκα πολλά. Η γυναικα εν πανέμορφη, ψηλή αδύνατη μαυρισμένη, εν 47 χρονών αλλά φαίνεται πολλά πιο μιτσιά, εν νέος ανθρωπος ρε πούστη μου. Πως να φανταστεις στα 47 σου οτι ενας στομαχοπονος εν καρκίνος? Μακάρι να καμνει λαθος ο α-κτηνο-λόγος, αλλος σκατοκαφρος τζε τζίνος. Μαλάκα, για να δείτε ιντα ανθρωποι υπαρχουν, λαλεί του ο χειρουργος οτι η κοπέλα ενα φίει με το πρωτο αεροπλάνο για Ολλανδία, τζε τι του απαντά ο αλλος, " μα γιατι θα φυγει,ας απολαύσει τις τελευταίες της διακοπές" τα νευρα μου μες τουντο νοσοκομείο!!!!
Εχω στο νου μου πολλά συχνά κάποιους ασθενείς που εγνώρισα με προχωρημένο καρκίνο σε νεαρή ηλικία, πραγματικά εν κάτι που εν το ξιάννεις ευκολα. Ειδικά μια συμπατριώτισσα, με καρκινο πνευμονα, 43 χρονών, ακομα σκεφτουμαι την και νιώθω τύψεις που ενεμπόρεσα να βοηθήσω. Εν μπορώ καν να αναρωτιέμαι αν ζει πλεον, οι γιατροί εδιούσαν της πολλα λλίους μήνες ζωή.

Οπως λαλεί και ο φίλτατος συνάδελφος, η αγάπη εν το μόνο πράμα που μπορεί να μας σώσει. Αλλά εν τέλει εκατέληξα οτι, το να την εχεις και να την κρατάς για τον εαυτό σου εν αξίζει τιποτε, οπως εν αξίζει και το να τη διακηρυττεις τζε να μεν την εχεις. Μα τιποτε ομως.

ikariotiko glenti

Ektos pou ton iperoxo enastro ourano, i ikaria fimizete k gia ta panigiria tis. arxisa epitelous na vriskw ton eauto mou se tounto nisi. ka8e mera exei k ena panigiri. ema8a epitelous na xoreukw ikariotiko! (ime polla perifani,en diskolos xoros:P) en 8a to episteuka an den to ezousa, ka8e mera ime kai pio erwteumeni me tounto nisi. i finally feel like i belong. feels good.

walking home

Epistrefo spiti meta pou mia pou tes spanies metamesonikties exodous mou. Exw 2 km perpatima ston paraliako dromo.ime idi arketa zalismeni je i nixta en iperoxi, to feggari sximatizei mia platia lorida fotos panw sti 8alassa, o aeras fisa je pernei mou ta mallia mou pisw, en mia glitzia isixia je akouw mono ta kimata na spazoun panw sta votsala je na opis8oxoroun psi8irista. to pio omorfo prama stes nixtes stin ikaria en oti an koitaxeis panw mporeis na deis oula ta asterka pu iparxoun ston ourano. sto plai to xorko panw stin plagia pou jimate.perpatw je skeftoume kapies alles metamesonikties epistrofes sto spiti, stin polisixnasti vasilissis sofias, pou akoma je stes 3 i 4 to prwi eishen kinisi k 8orivo k a8ropous pu eperpatousan (oi panta me kales pro8eseis). enio8a stin a8ina san sto spiti mou tote, je areske mou polla na kamnw moni mou to dromo pou to sintagma sto megaro mousikis. ok merikes fores eshezumun panw mou aman epernouse kanenas polla periergos, alla genika itan orea ais8isi.
alla tora san perpatw ston erimo dromo, siniditopiw oti arxisa na nio8w tin ikaria pleon san sto spiti mou, kai mporei na men iparxei oute psixi oute fota peran pou to feggari kai tin antanaklasi tou sti 8alassa, alla en fooume ka8olou, nio8w asfaleia, toutos o dromos iremi me, je distixos oi nixtes olo ligosteuoun...

IRON MAIDEN SONISPHERE GREECE ATHENS 2011 - 17 JUNE HD1080p

to akiro

jame pou emastourona pas ton ipologisti prospioumeni oti 8kebazo, epiase me xafnika mia epithimia na vretho stin plateia tis kaisarianis. eneshi tpt idietero mallon, mirizei tiganito psari je souvlakia, je eshi mian ekklisia mprosta apo tin opoia se kati pagkakia eka8oumoun persi ton dekapentaugousto je eliazoumoun.
weird.
xriazoume epigontos diakopes. epitisa ta.

Zaz, la toy session : je veux

Το να είσαι καμιά φορα απότομος με ανθρωπους που εν τους ξέρεις εν ανθρώπινο ή οντως εχω προβλημα συμπεριφορας? Επισης εσυνειδητοποιησα σημερα οτι στη δουλεια μιλω μονο με τζινους που συμπαθω (δηλαδη ενα μικροσκοπικο ποσοστο),τους αδιαφορους απλα χερετω τους και τους αντιπαθητικους εν τους λαλω ουτε καλημέρα. Μα ουτε καλημερα ρε κουμπαρε? ποτε εγινα εγω τοσον αγενης? ποτε εγινα εγω τοσο σιηλλα?
Ξερεις που ξεκινας τη ζωη σου διαχωριζοντας τους αν8ρωπους σε ετσι και αλλιως τζε μετα συνειδητοποιεις οτι τελικα εσυ εισαι αλλιως αν και πραγματικα ενομιζες οτι εισαι ετσι. τζε μετα φκαλλεις το συμπερασμα οτι μαλλον ουλλοι ειμαστεν τζε ετσι τζε αλλιως αρα να μεν το παιρνεις τοσο κατακαρδα που εισαι αλλιως. Αλλα ρε γαμωτο ποσες μαλακιες να συχωρησω στον εαυτο μου?
Επισης εσυνειδητοποιησα οτι οσο μεγαλωνω το good-days/bad-days ratio γινεται ολοενα και πιο μικρο, και επισης ουλλες οι good days απαιτουν εστω και μινιμουμ ποσοτητα αλκοολ για να ενταχθουν σε τουντην κατηγορια.

Εκαμαμε τζε το πρωτο μας μπανιο στα Hot springs τις Ικαρίας. καλη φαση αλλα θελεις αλεξιπτωτο για να προσγειωθεις τζαμε, που το σκαρφαλωμα στες πετρες επερασα τες επομενες 3 μερες με πιασμενα γονατα να περπατω σαν την συγκαμμενη.

Τάνια Τσανακλίδου Το πλήθος- La foule (Live)

seriously, to kalitero prama se tounto nisi en to ftino kalo ikariotiko krasi.

ματαιοτης ματαιοτητων

Ξερω το οτι γενικα τουτη η ζωη εν πόιντλες, αλλά ακόμα πιο πόιντλες θεωρώ το να φκαίνεις στους δρόμους να φωνάζεις συνθήματα επειδη επιασεν η ομάδα σου ενα ποιντλες κυπελο τζε να ξελαρυγγιάζεσαι τζε να χύννεις. αι μιν, αν ο κόσμος εβλεπε τα πιο σημαντικά ζητηματα ως πιο σημαντικα, μπορει να μεν ηταν τοσο ποιντλες τουτη η ζωη τελικα. ενιξερω, απλα σκεφτουμαι. μπορει να εχω τζε λαθος.

Famous Blue Raincoat - Leonard cohen

Σημερα παραλιγο να παθω κριση πανικού την ωρα που ετρωαμε σε μια ταβερνα. Τι με επείραξε? Η επιφανειακή επικοινωνία, οι ρηχές συζητήσεις γενικού περιεχομένου που εν εχουν κανένα νοημα αφου ο καθένας λαλεί που 2 λέξεις τζε μετά πιανει τη σκυτάλη ο επόμενος, η ελλειψη βλεμματικής επαφής αφου ουλλοι εκοιτάζαν το φαί τους και οι ατελειωτες ώρες που εκάθουμουν στην καρέκλα οσον εγίνουνταν τούτα. Μαλάκα, ημασταν 3 μετρα που μιαν υπέροχη παραλία τζε κανένας ενεσηκώθηκε να της κοντέψει και να την περπατήσει. Φαι, κουβεντα και σπίτι. Ευτυχώς εβρέθηκε μια συνάδελφος με ρακέτες τζε εσώσαμε την εξόρμηση. Εν κατηγορώ κανένα, One man's ξενερωτος is another man's party animal. Αλλά εκαμε μου εντύπωση. Μαλλον εν κολλώ πολλά με τες παρέες δακατω. Αλλά ευτυχως εσιει ατομα που σιερουμαι που τα εγνώρισα τζε μπορεις να πεις 2 κουβεντες παραπάνω που τα τυπικα. Τζε παρολο που μπορει να φαινεται οτι γκρινιαζω τζε περνω χαλια, οσο σκεφτουμαι οτι σε 4 μηνες τελειώνει τουτη η περίοδος στενοχωρκούμαι πολλα. Εν βρισκεται η ισια μου.

mazoxismos

to gegonos oti latreuo tis gates alla eimai etoimi na io8etisw skilaki ti na ipodilonei arage? en telios o mellontas gios omos!! so so so cute! good luck to me.

Portal - Credits Song 'Still Alive'

Τουτη η περίοδος τελικά εν πιο δυσκολη απ'οτι εφαντάζουμουν.

Εν βαριέσαι, εμπορούσε ναταν και σιηρόττερη.

αποχαιρετισμος

Οι περισσοτεροι ανθρωποι εχουν παρεξηγημενο μεσα τους το επαγγελμα του γιατρού. Συνηθως θεωρούν οτι βλέπουμε καθε μέρα αρρώστιες, πόνο, αίματα και θανάτους. Η απομυθοποίηση του επαγγέλματος για μένα ηρθε στο δωματιάκι των επειγόντων ενος μικρού επαρχιακού νοσοκομείου, οπου συνήθως συναντώ πρόσωπα ευθυμα, παρά τις ενοχλήσεις, ανθρώπους ζωντανούς, παρά τις αρρώστιες, και 90% των καθημερινών περιστατικών είναι πράγματα απλά, μη απειλητικά για τη ζωή σε άτομα σαν αυτά που συναναστρέφομαι εκτός νοσοκομείου, με μια “απλή” χρόνια πάθηση την οποία συνηθως ρυθμίζουν καλά με χάπια, και μέσα μεσα ξεφευγει. Ουτως η αλλως τα περισσότερα άτομα που βλέπω στο νοσοκομείο τα βλέπω και εκτός, σε ταβέρνες, καφενεία, σουπερμαρκετ. Εκτος απο τις ακραίες ηλικίες με τα χίλια προβλήματα, που σ'αυτά βλέπεις μεν ολα αυτά που περιμένεις οτι θα δεις σαν γιατρός, αλλά ακόμα και εκεί το ψυχοσωματικό στρες ποικίλει, με μερικούς παππούδες και γιαγιάδες να παραμένουν ευθυμοι και με το ενα πόδι στον ταφο.
Με λιγα λογια η δουλειά μας δεν είναι μακάβρια. Δεν είναι τραγική, εξ΄ορισμού. Εμένα τουλάχιστον δεν μου πεθαίνουν καθε μέρα ασθενείς, δεν βλέπω καθε μέρα φρικιαστικές εικόνες, οπως ισως καποιος θα νόμιζε οτι γίνεται σε τετοιες περιπτώσεις.
Ειναι λοιπον δυσκολο οταν ενας ασθενης πεθαίνει. Δεν είναι βεβαια το θεμα της εξοικειωσης το προβλημα. Οσες φορες και να το δω, παντα στενοχωριέμαι. Ο καθε ασθενής είναι ξεχωριστός, και το λιγο που τον εχεις ζησει πριν τον δεις να πεθαινει σε κανει να δενεσαι με τη ζωη του, αφου εξαλλου νιωθεις υπευθυνος γιαυτην, ως ενα σημείο.
Ειδικά οταν τυχαίνει να εισαι παρον τη στιγμή του θανάτου, ανήμπορος να κανεις οτιδηποτε για να τον σταματήσεις, ειναι μια εμπειρία μπροστά στην οποία βαζεις οτι αμυνες εχεις για να συνεχίσεις να κανεις τη δουλειά σου.
Σημερα πέθανε ενας ασθενής μου. Καρκινοπαθής, ταλαιπωρημένος. Ολοι τον αγαπούσαμε στο νοσοκομείο, γιατί ηταν ευγενικός και καλότροπος, και αντιμετώπισε την ασθένεια του και το θάνατο με μια αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια. Η στιγμή του θανάτου του χαιρετίστηκε απο ολους ως λύτρωση και με δάκρυα στα μάτια. Με την φαντασία μου ειδα τη ψυχη του να αιωρείται απο πάνω μας καθως γλιστρούσε με ευελιξία απο το σώμα του και απελευθερωνόταν. Χαρούμενος, μας εκανε μια υπόκλιση και χαθηκε απ'το παραθυρο. Γειας σας κυριε Γιάννη. Στο καλό.

Η ανάμνηση της ευτυχίας-Παύλος Παύλιδης

Σημερα η μαργαριτα λαλεί οτι εν την παλευκω.

WTF COLLECTIVE (Jon Lajoie)

gamatos o tipos. ena kameno tragoudi gia mia kameni mera. agapimeni morfi o guy who sings the chorus.
tountes meres eimai san to koritsaki pou mada ti margarita. paleukw tin, en tin paleuko, paleuko tin, en tin paleuko, paleuko tin! yes! :P

φανταστου

Ηταν νεκρος 10 μέρες ο ανθρωπος τζε κανένας εν τον εγύρεψε. 10 μερες μαλάκα. νε οκ, τα τραουθκια του ηταν ωραία, αγαπούμεν τα, ηταν ωραίος τύπος, διάσημος, εζησε μιαν ενδιαφέρουσα ζωή μπλα μπλα, αλλά τιποτε εν σε σώζει που τη μοναξιά, ακόμα και ως πτώμα. Εμένα δηλαδή που μινίσκω μόνη μου σ'ενα κολοχώρι που εν με ξέρει ανθρωπος εξον που τους συναδέλφους μου, αν πάθω κάτι ποιος εννα με γυρέψει? πιθανότατα η σπιτονοικοκυρά που εννα θέλει το νοίκι!
κριμας ρε γμτ, να πεθανίσκεις τζε να με σε γυρέφκουν... τζε εν ειχεν εναν ανθρωπο να τον πάρει στο γιατρό 66 χρονων με πονους στο στήθος τι εννα είσιεν , μυικές κράμπες? αχχχ δυσκολα τα γηραθκιά, δύσκολα...

Λαθρομετανάστες

"Ωστε είσαι απο Κυπρο κορίτσι μου, ααα ωραία!! Οι γονείς μου παντρευτήκανε στην Κύπρο, εκει γεννήθηκε ο μεγαλος μου αδερφός. Πώς βρεθήκαν στην Κύπρο? Με τον εμφύλιο αγάπη μου,τρέχανε οι άνθρωποι να γλιτώσουν, μπαίναν σε βάρκες και πηγαίνανε οπου τους εβγαζε το κύμα, Τουρκία, Αίγυπτο, Συρία. Αλλοι ήταν τυχεροί και πέφταν σε καλούς ανθρώπους που τους βοηθούσανε, αλλους τους διώχναν, και μερικούς τους σκοτώσανε. Η μάνα μου είχε βρεθεί μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα,μικρό κοριτσάκι, τους είχανε βάλει ολους σειρά να τους πυροβολήσουν,είχαν σκοτώσει 2 ατομα, αλλά έπεσε διαταγή να τους αφήσουνε και η μάνα μου τη γλίτωσε. Δύσκολοι καιροί κορίτσι μου... Μετά απο περιπλανήσεις φτάσανε στην Κύπρο, οπου τους δέχτηκαν οι κύπριοι με αγάπη, και τους βοηθησαν να σταθουν στα πόδια τους. "

" Απο Κυπρο είστε? Πω πω τι μου θύμισατε τώρα... Εγω και η αδερφή μου μεγαλώσαμε στην Κυπρο,με τον εμφυλιο μας πηραν οι γονείς μας και μας εφεραν στην Κύπρο,μας είχαν οι Εγγλέζοι κάτι σπιτάκια στον Καλοπαναγιώτη και μέναμε μαζί με αλλους πρόσφυγες απο την Ικαρία και ολη την Ελλάδα. Ωραία περάσαμε,μας δίνανε ψωμί και τα απαραίτητα, οι κυπριοι μας φερτήκανε καλά,μονο μας πείραζε που στο σχολείο τα αλλα παιδιά έμας εθέλανε γιατί είμασταν πρόσφυγες, και μας κοροιδευαν για τα παλιά μας ρούχα. Απο τότε που φύγαμε δεν εχουμε ξαναπάει, τα πεθυμάμε ομως κείνα τα μέρη. Τι τραβήξαμε για να φτάσουμε ως εκεί..."

Oμολογώ οτι εν το ηξερα οτι είχεν ετσι σκηνικό με τον εμφύλιο. Ξερει κανενας περισσοτερες λεπτομέρειες? εφανηκε μου κουφό να χρηματοδοτουν οι εγγλέζοι τους προσφυγες του εμφυλίου, αλλά είχα μπροστά μου ζωντανό παράδειγμα. Να θυμηθώ να το ψαξω.